A co zadawanie pytań o informacje publiczna albo postulatów poprawienia procedur: najpierw porządkujemy wiedzę:
- jak przebiegła inkryminowana akcja;
- czy było to zgodne z obecnymi procedurami i uwarunkowaniami technicznymi;
- czy procedury i warunki techniczne są zadowalają jeśli nie, to czy są jakieś możliwe korekty i u kogo je postulować;
- na koniec ale nie najmniej ważne: jakie wnioski dla nas samych żeglarzy.

Kluczem jest telefon kontaktowy - po pierwsze cała dobę i po drugie posiadający wiedze, gdzie jestem.

Każdorazowe, przypadkowe, niezamierzone aktywowanie ELT musi być natychmiast zgłoszone Ośrodkowi Koordynacji Poszukiwań i Ratownictwa – ARCC Warszawa. Dane kontaktowe Ośrodka znajdują się w AIP Polska, Gen. 3.6 i na stronie internetowej Urzędu.

Dobra, pomińmy to. Zastanówmy się co może zostać "potwierdzone" telefonicznie przez ARCC czy MRCK. Powiedzmy, że odebrał mój syn. Wie że jestem na rejsie, wie gdzie mniej-więcej. Nie wie jednak czy rzeczywiście potrzebuję pomocy. Może jedynie potwierdzić to co wiadomo z depeszy... tata jest na morzu (co wskazują współrzędne) i ma ze sobą PLB. Może wiedzieć jakim jachtem i w ile osób. Nie wie natomiast czy nie włączyłem PLB przypadkowo... Czyli wartość potwierdzeniowa rozmowy jest taka jak nagrania na sekretarce: "Jestem jachtem s/y Jacht MMSI:000000001 na południowym Bałtyku wraz z 3 kolegami. Mam ze sobą PLB"...?

Nie wiem, czy to potwierdzanie to nasza procedura, czy międzynarodowa, konieczna, czy zbędna.
Żelazo będzie długo gorące.

Kluczem jest telefon kontaktowy - po pierwsze cała dobę i po drugie posiadający wiedze, gdzie jestem. Mój PLB jest zgłoszony w pierwszym rzędzie do użycia na jachcie, jeśli odezwie się w Alpach to mój telefon kontaktowy będzie wiedział, że "pojechał w Alpy i zabrał ze sobą PLB".

Mój PLB jest zgłoszony w pierwszym rzędzie do użycia na jachcie

Czyli w telefonie prócz numeru do MRCK warto wbić numer do ARCC...
ARCC Warszawa; ul. Kajakowa 11; 02-800 Warszawa
Telefon: 261 828 911
Faks: 261 828 797
e-mail: arcc@sp.mil.pl

To gdzie jest ten ARCC?

Wiesz, no... nie wiem! Tu źródło: http://www.ulc.gov.pl/pl/zegluga-powietrzna/poszukiwanie-i-ratownictwo/arcc
Może to jest tak tajne (zobacz końcówkę adresu e-mail) że to jest specjalny "punkt zrzutu korespondencji"...

No, jak byk - czarno na białym "Kajakowa 11

http://radiogdansk.pl/ind...N0b5wt.facebook

Zastanówmy się co może zostać "potwierdzone" telefonicznie przez ARCC czy MRCK. Powiedzmy, że odebrał mój syn.

Koniecznie przeczytajcie i nie tylko dlatego,że sarowiec jest sensowny

http://radiogdansk.pl/ind...N0b5wt.facebook

Jest tutaj http://radiogdansk.pl/index.php/wiadomosci/item/51705-uratowany-zeglarz-pyta-ratownikow-dlaczego-tak-dlugo-po-mnie-plyneliscie.html

A bardzo przepraszam za zdobywanie linku ale jak mi umknęło to może innym też.

Moim zdaniem bardzo ten link porządkuje dyskusje i daje wytyczne zeglarzompl co robić.
Widać też jaką małą wiedzą dysponujemy.

PAŻP przyznaje się do błędu w sprawie tonącego jachtu "Sunrise". Żeglarz za długo czekał na ratunek
Paweł Wojciechowski
27 października 2016 | 16:33

Sekunda wystarczy, by satelita odebrał sygnał ratunkowy nadawany na morzu i przekazał go z powrotem do centrów ratownictwa na ziemi. W przypadku zatonięcia jachtu "Sunrise" od momentu nadania wezwania sygnału o pomoc do wyjścia statku ratowniczego w morze minęło prawie półtorej godziny. Polska Agencja Żeglugi Powietrznej (PAŻP) przyznaje się do winy i wszczyna wewnętrzne postępowanie.

Wypadek żeglarza Jacka Zielińskiego, do którego doszło w ubiegły czwartek 20 mil morskich od Helu, wywołał żywą dyskusję w środowisku żeglarskim. Początkowo sytuację skomplikował jeszcze sam żeglarz, który prawdopodobnie przez pomyłkę podał wcześniejszą o dwie godziny godzinę wzywania pomocy. Jednak nawet, gdy weźmiemy pod uwagę, że sygnał alarmowy był wysłany o godz. 4.36 (a nie 2.36), to i tak czas oczekiwania na wyjście statku ratowniczego "Sztorm" w morze wydaje się długi. Opuścił on Hel po godz. 6.00, a rozbitka podjął o godz. 7.45. Prześledziliśmy drogę sygnału alarmowego i przyjrzeliśmy się czasom reakcji poszczególnych służb. Przykład wypadku Zielińskiego pokazuje, jak skomplikowany jest obecnie system powiadamiania ratunkowego w Polsce - w przypadku wypadku samolotów czy jachtów.

Dwa nadajniki satelitarne

Przypomnijmy, że Jacek Zieliński wypłynął w samotny rejs do Kłajpedy w środę wieczorem (19 października) z przystani przy Twierdzy Wisłoujście w Gdańsku. W nocy, kiedy żeglarz wybudził się z drzemki, zauważył, że w kabinie wybuchł pożar, a na jachcie nie ma prądu. Na gaszenie było za późno. Zieliński ewakuował się na tratwę ratunkową i za pomocą dwóch nadajników - PLB i EPIRB - nadał satelitarne sygnały alarmowe, które przez satelitę odebrane zostały kolejno o godz. 4.36 i 4.37.

Dzwonił jeszcze do znajdującego się na lądzie przyjaciela, Wacława Sałabana, przez telefon satelitarny. Jemu także przekazał swoje współrzędne, a ten - niezależnie od obiegu informacji z nadajników - zaalarmował SAR. Ostatecznie łódź ratownicza z portu w Helu wypłynęła kilka minut po godz. 6.

Jak reagował SAR?

Środowisko żeglarskie wystosowało kilka pytań pod adresem służby odpowiedzialnej za ratownictwo, dlaczego na pomoc sternik musiał oczekiwać tak długo. Do sprawy odniósł się Wiesław Jasiński z Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa w Gdyni.

- Pierwszy sygnał alarmowy dotarł do Morskiego Ratowniczego Centrum Koordynacyjnego o godz. 5.05 z ARCC Warszawa [Ośrodek Koordynacji Poszukiwań i Ratownictwa]. Drugi [z nadajnika PLB] został odebrany z ARCC o godz. 5.18. Już po pierwszym sygnale rozpoczęta została procedura weryfikacji alarmu - wyjaśnia Jasiński.

W pierwszej kolejności w centrum koordynacyjnym rozpoczęto procedurę ustalania nazwy jednostki i jej właściciela.

- W bazie danych poszukujemy numeru identyfikacyjnego, który otrzymaliśmy w zgłoszeniu. To może trwać kilka minut. Dalej weryfikujemy, czy jacht o ustalonej nazwie rzeczywiście wypłynął z portu, dzwoniąc do kapitanatów. Jednocześnie staramy się skontaktować z właścicielem jachtu telefonicznie, czy rzeczywiście potrzebuje pomocy. Jacht "Sunrise" znajdował się na wodach, które należą do rosyjskiej strefy odpowiedzialności, dlatego powiadamiamy Rosjan o naszych ustaleniach i pytamy, czy podjęli akcję i czy odebrali sygnał alarmowy. Wszystkie te kroki służą m.in. temu, by sprawdzić, czy alarm nie jest fałszywy. A z systemu Cospas-Sarsat dostajemy kilka fałszywych alarmów w tygodniu - wyjaśnia Jasiński.

Cospas-Sarsat to międzynarodowy satelitarny system ratownictwa lądowego, powietrznego i morskiego.

Godzina na sprawdzenie

Kiedy weryfikowany był pierwszy sygnał (EPIRB) rozpoczęto sprawdzanie drugiego (z PLB). Dwa sygnały podawały lokalizacje oddalone od siebie o kilkanaście mil morskich (często informacje o pozycji z tych urządzeń nie są precyzyjne), dlatego ratownicy nie mieli pewności, czy dotyczą tej samej jednostki. Jeden ze sposobów sprawdzania wiarygodności sygnału PLB polega na skontaktowaniu się z bliskimi właściciela nadajnika (numery telefonu podaje się przy rejestracji urządzenia). Z MRCK zadzwoniono do trzech bliskich osób Zielińskiego.

Przed godz. 6 do centrum zadzwonił już Wacław Sałaban, który potwierdził wypadek Zielińskiego. W rozmowie z ratownikami pomylił jednak nazwy jachtów, sądząc, że Zieliński wypłynął na swojej jednostce "Quick Linever", podczas gdy on płynął na jachcie "Sunrise", pożyczonym. - To wprowadziło dodatkowe zamieszanie - mówi Jasiński.

Wreszcie o godz. 6 do jednostki "Sztorm" nadeszło powiadomienie o rozpoczęciu akcji ratowniczej i po kilku minutach statek był w drodze po Zielińskiego. Od momentu odebrania sygnału do wypłynięcia statku upłynęła godzina.

"Czas reakcji odbiegał od standardów"

W całej sprawie zastanawiające jest również, dlaczego sygnał po nadaniu przez rozbitka o godz. 4.36 dopiero o godz. 5.05 dotarł do morskiego centrum ratowniczego w Gdyni. Drugi natomiast dopiero o godz. 5.18. Dlaczego przesyłanie pierwszego alarmu trwało pół godziny, a drugiego aż 40 minut?

Jak wynika z dokumentacji, sygnał najpierw odebrany został przez centrum kosmiczne w Moskwie (odpowiedzialne za strefę, gdzie doszło do wypadku). Stamtąd - jak sprawdziliśmy natychmiast - przekazany został do ARCC w Warszawie, komórki, która odpowiada za odbieranie alarmowych sygnałów zarówno z jednostek powietrznych, jak i morskich.

I tu pojawia się problem z długim "przesyłem sygnału". ARCC składa się z ośrodka koordynacji znajdującego się w cywilnej PAŻP i podośrodka wojskowego działającego w ramach Centrum Operacji Powietrznych.

Wojskowi z Centrum Operacji Powietrznych poinformowali nas, że oni w tym przypadku reagowali na czas, a opóźnienia powstały w komórce PAŻP. Agencja, choć zgodnie z przepisami powinna, nie wysłała sygnały do centrum ratowniczego w Gdyni.

- Pomimo ostatecznie pozytywnego zakończenia akcji ratowniczej czas reakcji odbiegał od standardów Agencji, w związku z czym prowadzone jest wewnętrzne postępowanie wyjaśniające w tej sprawie - poinformował "Wyborczą" Mikołaj Karpiński, rzecznik prasowy PAŻP.

"W Danii leci się od razu"

- Długi czas oczekiwania rozbitka na ratunek nasuwa pytania o rozbudowane procedury, jakie obowiązują w polskim ratownictwie - mówi kpt. żeglugi wielkiej Marek Błuś, znawca tematyki morskiej i publicysta. - Warto przywołać tutaj przykład Danii. W centrach ratowniczych, kiedy odbierany jest już pierwszy sygnał, od razu do akcji podrywany jest śmigłowiec, który leci we wskazane miejsce. W efekcie mają więcej fałszywych alarmów niż my akcji ratowniczych, ale reakcja na sygnał jest zawsze - wskazuje Błuś.

W przypadku wypadku Zielińskiego załoga śmigłowca ratowniczego SAR Marynarki Wojennej o alarmie powiadomiona została o godz. 6.13. Maszyna nie wyleciała do akcji ze względu na trudne warunki pogodowe. Nie było minimów do startu (widzialność wynosiła 300 m zamiast wymaganych 500 m) Dodatkowo nie było warunków do lądowania na żadnym lotnisku w północnej Polsce. - Nie możemy dopuścić do sytuacji, by z ratujących stać się ratowanymi - tłumaczyli lotnicy.

wyborcza.pl napisał(a):
Sekunda wystarczy, by satelita odebrał sygnał ratunkowy nadawany na morzu i przekazał go z powrotem do centrów ratownictwa na ziemi.

„Specjalista MRCK przedstawia swoje racje”
Pod takim tytułem ukazała się wypowiedź koordynatora SAR - Wiesława Jasińskiego, w Subiektywnym Serwisie Internetowym Jerzego Kulińskiego (rano 24.10.2016 r.).

Dobę później, link do tego wpisu na moim blogu zamieścił Gość: Jaromir Rowiński, w swoim komentarzu pod Wzywanie pomocy w zastępstwie.



Szanowny Panie Wiesławie Jasiński, Pana stwierdzenie:

Sporo zamieszania wprowadził Wacław Sałaban informując MRCK o 05:55 , że " Jacek Zieliński zszedł na tratwę na pozycji 54 53,52N 019 09,25 E z jachtu Quick Linever. Mój jacht Sunrise jest na lądzie”. O godz. 06:00 "Sztorm" wyszedł z Helu o 06:00",…

jest półprawdą:

- nie o 05:55, tylko o h h0548 (czas rozmowy 4’21”), jeśli zastosować zaokrąglenia czasu z pominięciem sekund i traktować moment rozmowy jako czas jej zakończenia (korzystnie dla SAR), to mój pierwszy telefon do MRCK byłby o h0553. Nie o h0555.

- nie wiem skąd Pan wziął podawaną pozycję, nie jest ona tożsama z tą którą ja przekazywałem zgodnie z treścią sms od rozbitka: 54 53 52 e 19 9 45. Skąd Pan przyjął, że pozycja jest w formacie: stopnie / minuty / setne części minuty? A może jest w formacie stopnie / minuty / sekundy? Ja przekazałem zapis pozycji w takiej postaci, w jakiej otrzymałem (formatu nie rozstrzygałem), jedynie zwróciłem uwagę na brak „0” przed drugą „9”. No i w tej Pana (nie mojej) pozycji jest błąd w przedostatniej cyfrze. PROFESJONALIZMU!

- absurdalności jakoby mojego stwierdzenia: „Mój jacht Sunrise jest na lądzie” nie komentuję. Jest bezczelnością. Sugeruje Pan moje kłamstwo?

- oświadczam, że SZTORM nie wypłynął o h0600. Odcumowywał w trakcie mojej rozmowy z jego załogą o h0616 (2’50”), potwierdzeniem mojego stanowiska są skany śladów SZTORMA na MarineTraffic i na Vessel Finder. Według nich SZTORM wypłynął o h0618-0620. Może o h0600 dostał polecenie wypłynięcia od MRCK? Panie Wiesławie PROFESJONALIZMU.

Oczywiście, te dane liczbowo/cyfrowe różnią się minimalnie, ale to precyzja w sytuacjach szczególnych informuje o profesjonalizmie lub dyletanctwie.

Tą Pańską, zacytowaną, wypowiedź zaczynam traktować jako początek matactwa!

I na koniec dwa wątki wymagające mojej reakcji:

1.
Ja, amator, pouczę Pana, ZAWODOWCA, jak powstałe jedno przekłamanie – w nazwie jachtu (dla mnie mało istotne w tej sytuacji, gdyż jednostka i tak była na dnie, dla MRCK istotne, bo się …gubiło w liczności danych), SAR mógł jednoznacznie i bardzo szybko rozstrzygnąć w dwa sposoby:

- natychmiast zadzwonić do rozbitka i miedzy innymi spytać o nazwę jachtu, który utonął,

- zadzwonić do mnie, lub w którejś z dwóch rozmów, postawić pytanie, czy tym jachtem może być Sunrise, bo taki mamy sygnał z EPIRB (tuż po h0500) oraz z PLB z bardzo zbliżonej pozycji (!!!) do pozycji przekazanej od rozbitka. Ja tego poranka wielokrotnie stawałem do dyspozycji SAR!
Przypomnę, postawiono mi pytanie w drugiej rozmowie: czy znam jacht Sunrise? Ale nie stwierdzono, że SAR ma odebrany sygnał z EPIRB, przypisany do Sunrise! Rozumiem, że to ja miałem się tego domyślić.
Dyżurujący Panie Krzysztofie W. - obiecuję, następnym razem się poprawię.

2.
Tak, Pan Jacek Zieliński nie miał w pamięci telefonu numeru do SAR (MRCK), natomiast SAR (MRCK), w chwili zagrożenia, miało nr tel. satelitarnego do Pana Jacka. Osobiście ten numer dwukrotnie przekazywałem MRCK w rozmowach o h0548 i o h0605. Dlaczego SAR go nie użyło? Ja o h0601 dodzwoniłem się bez problemu … .

PS Przestrzegam Pana, Wiesławie Jasiński, przed mało precyzyjnymi sformułowaniami i sugestiami (jak w komentarzu kilka odpowiedzi z 2016-10-25 18:33:00 na SSI). Za dwa tygodnie będę dysponował bilingiem wszystkich moich rozmów telefonicznych feralnego/szczęśliwego 20 października 2016 r.

Z poważaniem,

Wacław Sałaban



Jako jeden z wymienionych w wypowiedzi koordynatora SAR, miałem (i mam nadal) obowiązek wypowiedzenia się w sytuacji nie zgadzania się z przedstawionymi tezami bezpośrednio mnie dotyczącymi.
W tym celu zredagowałem swój powyższy komentarz i przesłałem go do Subiektywnego Serwisu Internetowego w dniu 25.10.2016 o h2215. Właściciel SSI nie zamieścił mojego stanowiska, tym samym zablokował możliwość wypowiedzi na SSI.
Zamiast mojego komentarza, na drugi dzień rano (26.10.2016 r. o h0840) ukazał się komentarz Andrzeja Remiszewskiego, Prezesa Stowarzyszenia Armatorów Jachtowych - do którego wiadomości, nie wysyłałem swojego komentarza.

Swobodne porównanie merytoryczne obu tych komentarzy pozostawiam czytelnikom bloga.

Bardzo dziękuję wszystkim pytajacym za doprecyzowywanie i szczególnie Panu Jasińskiemu za kolejne wyjaśnienia.
Muszę jednak zadać dwa pytania:
1. Z czego wynika różnica czasu wyjścia "Sztorma" podana przez Pana Jasińskiego (0600) i widocznego na ekranie komputera (0620), czy ja to źle czytałem, czy Vessel Finder "ruszył" w jakiś czas po wyjściu "Sztorma"?
2. Czy dyżurny MRCK podjął próbę połączenia satelitarnego (telefonicznego) z rozbitkiem?
Jeśli tak, to czemu do rozmowy nie doszło?
Jeśli nie, to czy nie dysponował numerem, czy brak było możliwości technicznych (?!), czy dyżurny nie wpadł na taki pomysł?
Taka rozmowa wyjaśniłaby zamęt wprowadzony dwoma pozycjami, dwoma nazwami jachtu i informacjami "prrzyjaciela z tekefonem" dzwoniącego do MRCK.
NIewątpliwie podbudowałaby morale rozbitka.
Myślę, że wszyscy będziemy nieciepliwie oczekiwać informacji. Z góry dziękuję.
Andrzej Colonel Remiszewski
[zachowana pisownia oryginalna]

Dziękuję obu Prezesom SAJ (założycielowi SAJ, zarazem Pierwszemu i obecnie Honorowemu, również twórcy i właścicielowi SSI oraz dziękuję obecnemu*) – obaj Panowie utwierdziliście mnie w trafności mojej ubiegłorocznej decyzji o rezygnacji z członkostwa w SAJ (oczywiście po stosownym uiszczeniu członkowskich składek). Stowarzyszeniu Armatorów Jachtowych życzę sukcesów.

Z uwagi na 48-mio godzinne opóźnienie (o czym niżej), zwracam się z prośbą, do Sympatyków i Czytelników bloga**, o rozpowszechnienie treści obecnego wpisu swoimi drogami rozsyłania informacji. Dziękuję.

Wacław Sałaban, 27 października 2016 r. (już z Wrocławia)

PS Zakończyliśmy swój sezon żeglarski wyslipowaniem PROMYKA, pozostawiając go na zimę w Rodzinnej Przystani TAZBIROWO. Rodzinnej nie tylko z nazwy, również z atmosfery
Tegoroczne październikowe pływanie po Zalewie Koronowskim było zbliżone warunkami do jesiennego pływania po Lofotach – nie było komarów!
Po powrocie do domu wracam do redagowania obiecanej drugiej części historii wzywania pomocy w zastępstwie. Będzie trochę nowych uzupełniających faktów i zaprzeczeń …mataczeniu przez innych.

* Natomiast obecnego Prezesa SAJ namawiam do szkoleniowego omówienia wydarzeń sprzed prawie 29 lat u wybrzeża Kuby, w których brał bezpośredni sprawczy udział. Na pewno będzie to dla kolejnych pokoleń żeglarzy morskich pouczający materiał.
W przyszłym roku będzie okrągła rocznica wypadku morskiego - rozbicie i utrata jachtu Dar Przemyśla, 20 grudnia 1987 r., bez ofiar w załodze.

** przy lekturze „Wzywanie pomocy w zastępstwie” było Was prawie kilkanaście tysięcy i ponad 250 [Udostępnij]!
czwartek, 27 października 2016, wsfch

Ciekaw jestem co z tego bełkotu zrozumiałby laik.

Piotr Siedlewski

To chyba obaj słyszeliśmy różne audycje. Bo ta, którą ja odsłuchałem pod wskazanym linkiem bynajmniej niczego nie porządkuje i żadnych wytycznych nie daje

Ciekaw jestem co z tego bełkotu zrozumiałby laik.

Piotr Siedlewski

bo trochę z innych pozycji czytamy.
wytyczne są proste, zawsze uważałem i uważam że SAR do boju nie rusza od razu,

okazało się że najskuteczniejsze wzywanie to dsc lub telefon a nie drogie zabawki.

trzeba mieć świadomość,że jak nam jacht zatonie to jesteśmy zdani na siebie przez parę godzin.

Wypowieź żeglarza jest pełna pokory warto posłuchać o braku szkoleń, braku zabezpieczeń regat no i strachu tutaj duży szacun.

He, he - przechodziłem standardowe, "zawodowe" szkolenia ITR - nikt nie objaśniał, jak wygląda droga sygnału od EPIRBa do MRCK Gdynia. Dopiero teraz, niejako na własną rękę, zaczynamy się dowiadywać, jak to działa. Z pewnością nie tak, jak wykłada się w Polsce na szkoleniach dla "zawodowców".