01.10.2015
Zmiany w systemie pełnienia dyżurów SAR

Od 1 października w całodobowej gotowości do działań ratowniczych nad obszarami morskimi utrzymywany jest jeden śmigłowiec. Dyżur w krajowym systemie ratownictwa morskiego i lotniczego będzie pełniony na lotnisku w Darłowie.

W związku z ograniczoną liczbą maszyn w wersji ratowniczej oraz koniecznością intensyfikacji szkolenia ich załóg, od 1 października, w całodobowej gotowości do działań SAR (poszukiwawczo-ratowniczych) nad obszarami morskimi i lądowym pasie nadmorskim utrzymywany jest jeden śmigłowiec. Dyżury pełnione będą na przemian przez załogi śmigłowców W-3RM Anakonda i Mi-14PŁ/R. Tak jak dotychczas system ratownictwa w polskiej strefie odpowiedzialności SAR na Bałtyku wspierać będzie załoga samolotu patrolowego Bryza pełniąca dyżur na lotnisku w Siemirowicach koło Lęborka.

Przywrócenie pełnienia dyżurów śmigłowców ratowniczych na dwóch lotniskach jednocześnie planowane jest po zakończeniu modernizacji i wdrożeniu do służby maszyn typu W-3 znajdujących się obecnie w zakładach PZL - Świdnik.
W latach 2008–2010, z powodu wyczerpania resursu, z eksploatacji w lotnictwie morskim wycofano trzy śmigłowce ratownicze Mi-14PS. W związku z tym Marynarka Wojenna podjęła decyzję o przystosowaniu do wykonywania zadań SAR dwóch maszyn w wersji zwalczania okrętów podwodnych. W okresie końcowego etapu ich przebudowy i wdrażania do służby wprowadzono naprzemienny system pełnienia dyżurów ratowniczych, od 1 do 20 dnia każdego miesiąca na lotnisku w Gdyni Babich Dołach a następnie, do końca każdego miesiąca, na lotnisku w Darłowie. Po zakończeniu szkolenia załóg zmodernizowanych śmigłowców, które otrzymały oznaczenie Mi-14PŁ/R, 1 lipca 2011 roku rozpoczęły one pełnienie dyżurów w krajowym systemie ratownictwa morskiego i lotniczego. Wówczas powrócono również utrzymanie w całodobowej gotowości dwóch śmigłowców, na lotniskach w Gdyni i Darłowie.

Na początku ubiegłego roku Inspektorat Uzbrojenia podpisał z zakładami lotniczymi PZL – Świdnik umowę na modyfikację pięciu najstarszych śmigłowców Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej typu W-3. Prace unifikujące je do jednolitej wersji wyposażenia W-3WA i W-3WARM są między innymi realizowane na trzech przekazanych do zakładów maszynach ratownictwa morskiego Anakonda. Zakończenie procesu modernizacji planowane jest na kwiecień 2016. Dodatkowo w ubiegłym roku z eksploatacji wycofano Anakondę użytkowaną na podstawie porozumienia z przedsiębiorstwem LOTOS Petrobaltic S.A. Powodem jej wycofania była decyzja ww. firmy o rozwiązaniu porozumienia o współpracy z Brygadą Lotnictwa Marynarki Wojennej.

Zakończenie eksploatacji czterech śmigłowców (trzech Mi-14PS i jednego W-3RM Anakonda) oraz przekazanie do modernizacji w zakładach lotniczych kolejnych trzech maszyn W-3RM, spowodowało, że Brygada Lotnictwa Marynarki Wojennej dysponuje obecnie pięcioma maszynami w wersji ratowniczej: trzema W-3RM Anakonda oraz dwoma większymi Mi-14PŁ/R.

Decyzja o czasowym zawieszeniu pełnienia dyżurów na dwóch lotniskach jednocześnie podyktowana jest koniecznością utrzymania odpowiedniego poziomu wyszkolenia załóg realizujących zadania SAR w morzu a także utrzymania ciągłości procesu szkolenia ich następców.

A dlaczego nie tutaj? Czy obawiasz się, że komentarze do tej sytuacji będą składały się głównie ze słów powszechnie uznawanych za obelżywe?

Ta decyzja świadczy o tym, że:
1) nie ma czym latać,
2) nie ma kto latać.

Od pewnego czasu uważam, że należy jak najszybciej przekazać zadania morskiego lotniczego SAR do Straży Granicznej i pozyskać środki finansowe z UE na wzmocnienie ochrony zewnętrznej granicy morskiej Unii Europejskiej.

K(...)a mać! na okres jesienno-zimowych sztormów zostajemy bez pomocy z powietrza. A patrząc na dotychczasową politykę włoskiej firmy AW-("PZL") Świdnik, która woli płacić kary umowne niż terminowo remontować wojskowe Sokoły i Anakondy obawiam się, że liczba ratowniczych maszyn dyżurujących zwiększy się dopiero po zakupie i wejściu do służby Caracali.

a pomysł ze Strażą Graniczną to kolejny absurd.

Dywizjon Okrętów Wsparcia jest jedną z najmłodszych jednostek polskiej Marynarki Wojennej, jednakże dysponuje niezwykle doświadczoną kadrą i sprawdzonym wielokrotnie wyposażeniem. W jego skład wchodzą dwa duże okręty ratownicze ORP Lech i ORP Piast, okręt szkolny ORP Wodnik, dwa kutry ratownicze ORP Maćko i ORP Zbyszko oraz Brzegowa Grupa Ratownicza. Jednostka przeznaczona jest między innymi do:

poszukiwanie i ewakuacja rozbitków,

ratowanie życia na morzu,

zabezpieczenie ratownicze sił obrony przeciwminowej oraz załadunku wyładunku techniki wojskowej,

współdziałanie w zakresie wspólnego szkolenia z jednostkami organizacyjnymi systemu Morskiej Służby Poszukiwania i Ratowania Życia (SAR),

udzielanie pomocy statkom i okrętom w zakresie zwalczania przecieków, awarii systemu wodnego, holowania i ściągania z mielizny oraz walki z pożarami,

wsparcie logistyczne działalności operacyjnej i szkoleniowej okrętów podwodnych,
udzielanie pomocy zanurzonym okrętom podwodnym,

prowadzenie prac podwodnych na dużych głębokościach,

szkolenie podchorążych, elewów, marynarzy i studentów,

prowadzenie prac podwodnych w zakresie oczyszczania red, portów i torów wodnych z zatopionej techniki wojskowej,

zabezpieczenie szkolenia realizowanego przez Ośrodek Szkolenia Nurków i Płetwonurków WP oraz Akademię Marynarki Wojennej,

patrolowanie i monitoring strategicznych szlaków morskich i wyznaczonych rejonów.

Rzadko, bo rzadko - ale gdy potrzeba, to jednostki pływające MW RP też wchodzą do akcji ratowniczych. Na przykład, gdy kilka lat temu zatonął polski kuter rybacki pod Bornholmem, to wtedy nie statki MSPR("SAR") tylko okręt ratowniczy MW popłynął spenetrować wrak.

I chyba tak właśnie jest lepiej.

Ale za to w oficjalnych dokumentach, to jesteśmy silni, zwarci i gotowi