Aż się boję napisać, żeby znowu ognia pod kociołkiem nie rozniecić, ale zaryzykuję - bo chyba ciekawe...
W ostatni czwartek, 25 lutego, w IBB w Warszawie odbyła się uroczystość związana z 40-leciem powstania stacji polarnej im. H. Arctowskiego. Skorzystałem z zaproszenia przyjaciółki i wybrałem się poświętować razem z prawdziwymi polarnikami. Rocznica okrągła, więc zjechało się sporo gości m.in. również budowniczowie stacji z 1977 r., ale też, co mnie szczególnie ucieszyło, kilku członków 39. Wyprawy, z którymi widziałem się ostatnio po drugiej stronie globusa...
Były opowieści, "konkurs" na rozpoznawanie osób na kilkudziesięcioletnich zdjęciach znalezionych niedawno w archiwum IBB, był blisko godzinny film nakręcony przez Władka Rybińskiego i Wojtka Walkiewicza w czasie "lata" 2014/2015 itp. atrakcje...
Jednak wydarzeniem, które wzbudziło największe zainteresowanie była prezentacja projektu nowej stacji. Ściślej: przebudowy istniejącej stacji polegającej na likwidacji niektórych obiektów i budowie nowego obiektu głównego.
Projekt prezentował autor, arch. Bartosz Świniarski. Prezentacja nierówna, momentami (opis stanu istniejącego) mniej interesująca, momentami bardzo ciekawa. Najciekawszy dla mnie był opis "drogi" dochodzenia do zaproponowanego kształtu budynku uwzględniający analizę funkcjonalną, położenie względem stron świata (naświetlenie i widok z poszczególnych pomieszczeń), ustawienie względem przeważających kierunków wiatrów i odporność budynku na b. silne wiatry - nie ze względu na ewentualne zniszczenia ścian czy okien, ale jak sprawić żeby budynek nie odleciał w całości stanowiło podobno jedną z większych trudności: w zaproponowanym rozwiązaniu wiatr przepływający pod budynkiem powodować ma przysysanie do gruntu pozwalające na redukcję balastu. Budynek "obliczony jest" na 60 m/s, ale po podaniu tej informacji na sali zaraz podniosły się głosy, że "w tym i tym roku to było ponad siedemdziesiąt, a w następnym blisko 80 m/s" - i co pan na to?
Projekt został oczywiście natychmiast skrytykowany przez starsze pokolenie polarników - za brak przytulności, "duszy", nieotwierane okna itd., itp., do czego niestety przyczynił się również niżej podpisany zapytowywując znienacka gdzie jest miejsce przewidziane na "chlewik" - co wywołało zdziwienie autora projektu i... gremialny śmiech na sali.
Oj, nie miał lekko pan architekt!
Ciekawie prowadzono modelowanie zaśnieżenia: ponieważ, wg słów prelegenta, z powodu efektu skali badanie w tunelu aerodynamicznym musiałoby się odbywać przy prędkości przepływu powietrza wynoszącej około 1600 km/h (?!) zrezygnowano z takich prób i zaśnieżanie prowadzono... mąką sypaną na rozmieszczone wokół modelu wentylatorki "komputerowe"
To tyle z ciekawostek, ale najważniejszym problemem z którym zmagał się zespół projektowy było ograniczenie wydatku energetycznego (przede wszystkim na ogrzewanie), który przy niewielkich, wyeksploatowanych i rozrzuconych po całym terenie obiektach jest wysoki i bardzo nieoszczędny (wszystkie urządzenia grzewcze zasilane są prądem elektrycznym). Oprócz "tradycyjnego" źródła energii w postaci generatorów napędzanych silnikami diesla, zaplanowano źródła energii odnawialnej, które w zależności od wariantu mogłyby pokryć nawet do kilkudziesięciu % zapotrzebowania na energię). Na podstawie doświadczeń z innych stacji zrezygnowano całkowicie z paneli fotowoltaicznych (nie zdają egzaminu w tamtejszych warunkach) pozyskanie "zielonej" energii opierając na wykorzystaniu turbin wiatrowych - ale o pionowej osi obrotu, bo tym o osi poziomej za często odlatują śmigła
)Według słów prelegenta wszystkie elementy nowego obiektu mieszczą się w typowych kontenerach (oidp., to razem ok. 150 szt), które dostarczane miałyby być raczej mniejszymi jednostkami w kilku etapach (nie są potrzebne wszystkie na raz). Istnieje tez możliwość ograniczenia ich liczby o ok. 50 szt pod warunkiem zakotwienia budynku np. do wiązek mikropali - ale do tego wymagane jest (i tu dla mnie zrobiło sie naprawdę ciekawie) szczegółowe rozpoznanie podłoża pod względem właściwości geotechnicznych
Aaa! Jeszcze jedna ciekawostka: wewnątrz budynku zaplanowano szklarnię mającą dostarczać pożywienie dla 12 osób
Tak, tak! - aż mi się od razu przypomniały opuszczone radzieckie szklarnie w Barentsburgu. Nie wiem czy to pod wpływem projekcji "Marsjanina" czy inne licho, ale mówię jak było... Na koniec najważniejsze: koszty. "Kilkadziesiąt milionów złotych", więcej nie mogę powiedzieć - to słowa autora projektu, tłumaczącego się brakiem zgody swoich szefów również na pytania o możliwość skopiowania slajdów z prezentacji w oryginalnej jakości. Z kronikarskiego obowiązku muszę dodać, że ani w czasie prelekcji, ani później nie udzielono żadnych informacji nt. zaawansowania spraw związanych z finansowaniem inwestycji.
Wklejam filmik i kilka zdjęć, sorki za marną jakość - to z komórki, bo aparat został na korytarzu, a "przebić się" nie było szans.
Załącznik:
IMG_20160225_163136.jpg [ 293.69 KiB | Przeglądane 4404 razy ]
| Załączniki: |
|
IMG_20160225_164035.jpg [ 239.27 KiB | Przeglądane 4419 razy ] |
|
IMG_20160225_162724.jpg [ 350.36 KiB | Przeglądane 4419 razy ] |
|
IMG_20160225_163114.jpg [ 304.06 KiB | Przeglądane 4419 razy ] |
|
IMG_20160225_163337.jpg [ 315.04 KiB | Przeglądane 4419 razy ] |
Ja tam kibicuję, nawet jeżeli miałoby się skończyć tylko na jakimś mniejszym remoncie...