konieczna asekuracja
Juras

Po krótkiej przerwie, dokończenie ostatniej powiastki i ot taka anegdotka przy okazji:

Atmosfera kończącego się rejsu panuje wszędzie. U nas w kubryku trwa przygotowywanie prezentów dla Asi, Maćka i Julka – naszego bosmana. Ja zebrałem pamiątkowe książki o Darze Młodzieży i idę po podpisy do Komendanta. Komendant w swoim apartamencie, zaprasza mnie do środka:
- Wchodź, Jarek. Co potrzebujesz.
- Mam pamiątkowe książki naszej wachty i chciałem prosić o autograf Pana Komendanta.
- Nie ma sprawy. Chodź siadaj.
To zwracanie się Komendanta do mnie po imieniu prowokuje do spoufalenia się, ale... Lepiej nie przekraczać pewnych granic. By nie powtórzyła się historia z rejsu z dziennikarzami.
Na cyklicznym rejsie dziennikarzy, który obywa się na Darze Młodzieży, jeszcze za poprzedniego Komendanta pojawiła się pewna dziennikarka. Rejs był krótki, bo tylko pięciodniowy. Początkowo dziennikarka wywalczyła u załogi stałej, że mogła jadać w mesie załogowej. I tak, z posiłku na posiłek zmieniała stoliki, aż w końcu dotarła do stolika Komendanta. Na każdym posiłku zabawiała Komendanta różnymi opowieściami stopniowo zmniejszając dystans, gdy w końcu przyszedł ten pamiętny obiad z lampką czerwonego wina. Śmiejąc się wspólnie z Komendantem z opowiedzianego dowcipu zaproponowała:
- Panie Kapitanie, przepraszam może za moją śmiałość, ale... Tak sobie pomyślałam, czy nie łatwiej by nam było gdybyśmy sobie mówili po imieniu.
- Nooooo.
- Bardzo proszę, mówić mi po imieniu – za ciosem idzie dziennikarka – Magda jestem – powiedziała wyciągając ręką, a w drugiej trzymając kieliszek z winem.
- Eeee, no dobrze. – powiedział Komendant ściskając dłoń dziennikarki i również podnosząc kieliszek - Bardzo mi przyjemnie. Jestem: Pan Kapitan. – powiedział uśmiechając się serdecznie. Zdziwienie było tak ogromne, że dziennikarka zaniemówiła. Lecz po chwili zrozumiała swój błąd i razem wybuchli śmiechem.
Tak sobie myślę, może ja już jestem po tej „ceremonii”, dlatego jestem z Komendantem „na Ty”. Śmieję się w duchu z moich przemyśleń. Komendant kończy wpis dedykacji w mojej książce.
- Wszystkie – uśmiechając się odkłada pióro.
- Bardzo dziękuję. Idę je porozdawać.
- O ósmej w mesie spotkanie całej załogi. – zmienia temat.
- Tak, pamiętam.
- Będą niespodzianki. – chwali się Komendant
- Wiem steward Piotr prosił mnie o pomoc. - uśmiecha się porozumiewawczo – a niespodzianki będą z obu stron – dodaję intrygując Komendanta.

Ja to czekam na opowieść z nocy następnej bo pamiętam tylko do 24 dalej pustka

_________________
Pozdrawiam
"Stary" szkutnik

www.szkutnik.bydgoszcz.pl

To i tak masz lepiej, bo... mnie cały czas plecy bolą po incydencie, gdy zostałem porzucony na schodach

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Ja potem widziałem ciemność, a może to były murzynki?

Murzynki to były jak byliśmy na piwie a mnie chodzi co było na Darze ?

_________________
Pozdrawiam
"Stary" szkutnik

www.szkutnik.bydgoszcz.pl

Janusz - ja byłem trzeźwy, prawie całkowicie - i moge Ci wszyyyyyystko opowiedzieć. Przynajmniej do 2100, bo spać się udałem, jako odpowiedzialny kierowiec wycieczki dnia następnego.
Chcesz ?

_________________
Ja to chyba lubię pływać.

Tadziu, ja Cię proszę!

MÓWIMY DOŚĆ KOMPROMITACJOM

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

A my mówimy:
WIĘCEJ KOMPROMITACJI

Po za tym największej i tak pewnie nie będzie bo 21 to młoda godzina

_________________
Pozdrawiam
Paweł Goławski
http://www.jkmgryf.pl

Ja bardzo przepraszam, ale zostałem źle zrozumiany.
W żadne KOMPROMITUJĄCE sytuacje się nie był uwikłał.
Stanowczo nie.
- Prowadził rzeczową rozmowę z aktualnymi sąsiadami.
- Dokonał korzystnej transakcji wykazując się sprytem i wyczuciem kontrahenta.
- Zaimponował spokojem, opanowaniem i przyjaznym nastawieniem do otoczenia.
- Opowiadając ciekawe historie (a przecież wiemy, że ma o czym opowiadać, bo tuzinkową osobą nie jest!), wywoływał w słuchaczach podziw i odrobinę zazdrości. Bo Horn na wiosłach (tak w ogrooomnym skrócie) to nie byle co.

Janusz - SZACUN!!!

_________________
Ja to chyba lubię pływać.

Oj! Miałbym o czym pisać, gdybym tylko to pamiętał

To ja Ci Jareczku przypomnę.

Mroczna dzielnica. Mroczny neon z napisami nie dla damy. Mroczne skrzypiące drzwi. Mroczny korytarz a na końcu tuzin murzynek o przeszłości mrocznej tak, jak suma wszystkich okolicznych mroczności.
Wyjąłeś banknot dwudziestoeurowy i wsadzając go pomiędzy białą bluzeczkę a czarny dekolt rzekłeś w narzeczu dorzecza: "przynieś mi drinka".

Czy mam kontynuować, czy starczy tych kompromitacji? Dzieci to czytać mogą, wszak

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Małe sprostowanie do Hornu było jeszcze 70 Mm i nawet po pijanemu na wiosłach jeszcze nie opłynąłem .

_________________
Pozdrawiam
"Stary" szkutnik

www.szkutnik.bydgoszcz.pl

ja tak dla odmiany w tę noc tez byłam trzeźa(nie wiem jak to się mogło stać) ;]
ale najbardziej to mnie interesują Jarku jakieś wątki z tego rejsu dziennkiarzy:D
i skąd Ty znasz te morskie opwieści? czyżbyś też jadał przy stoliku Pana Kapitana?:D
pozdrawiam

*****

wczoraj byłam z Majką i Aśką na juwenaliowym koncercie EKT Gdynia. było bombowo, wspomnienia wróciły... ehhh...
ale butów z błocka chyba niedopiore;]

_________________
...bluzka żeglarza musi być w paski...

A to już jest tajemnicą lasu.

_________________
Pozdrawiam
Jarek "borufa" Borówka

jaka tam tajemnica... w naszej wielkiej żeglarskiej trzecio-wachtowej rodzinie tajemnic nie ma:D
więc...

_________________
...bluzka żeglarza musi być w paski...

ale to nie jest tajemnica żeglarska ...tylko tajemnica lasu!

_________________
Pozdrawiam
Jarek "borufa" Borówka

Jarku a gdzie jest ten plik z całym opowiadaniem do ściągnięcia, co to kiedyś tutaj był?

_________________
...bluzka żeglarza musi być w paski...

tu:
viewtopic.php?f=39&t=4876

_________________
Pozdrawiam
Jarek "borufa" Borówka