Opuściłem kilka relacji rejsowych i potem efekt jest taki, że za dwa trzy miesiące, już nie pamietam gdzie byłem, co widziałem. Po Greckiej infrastrukturowej bylejakości, milo było przyjechać do Skradin, żeby zaznać prostego chłopskiego życia. Stjąc pod prysznicem, w czystej chorwackiej łazience, wspominalem atenski zbutwialy kontener udajacy sanitariaty....
W Skradin nowość! Pojawilo się kilkanascie, może nawet ponad dwadziescia (kto by liczył
) bojek cumowniczych. Sie marinka się rozwija się!Ekipę mamy pierwszy raz eksplorujacą chorwackie wody, zatem dalmatyńskie standardy żeglarskie nas nie ominą...
Żeby nie gnuśnieć w porcie w sobotnie popołudnie, ruszyliśmy w stronę otwartszego morza, z myślą o zacumowaniu na ktorejś z wysepek blisko wyjścia z Sibenika. Nocą miała się utrzymywać wietrzna pogoda (bora) wiec chodzilo o miejsce chroniace od północnowschodnich szkwałów. Padlo na najbliższą, na Zlarin, gdzie stanęliśmy przy miejskiej kei. Nie mogliśmy się powstrzymać i po drodze kupiliśmy świeże mule z hodowli. Wieczorem, w Zlarin mieliśmy owocniemorską ucztę.
Niedziela - wciaż sporo wiatru. Na żaglach śmignęliśmy do Primostenu. Namowilem zaloge do szybkiej ewakuacji celem zobaczenia tego uroczego miasteczka. Wrażenia pozytywne, a jakże, ale już po dwoch godzinach bylismy w drodze do Rogoźnicy. Polski Skipper, Mario, "sprzedal" nam doskonały kontakt. Jest w okolicach Trogiru konoba. W głębi lądu. Pewnie nie jedna, ale tylko do nie dostalismy numer telefonu, oraz zapewnienie, że z okolic Rogoźnicy, Trogiru, restaurator zabierze nas busem do kulinarnego raju.
I rzeczywiscie! Rano zamowilismy transport na siódma wieczor i mięsną pekę....
Ilość mięs - nie do przejedzenia! Domowe wina białe i czerwone, przesympatyczna rodzinna atmosfera...
Polecamy:
Robert +385 91 252 41 08