To już Stefan Wysocki pisał, że żeglarz głodny, to pół żeglarza. Siły witalne, stres, sytem odpornościowy, psychika i wiara, która czyni cuda. Fizyka - Emocje - Psychika.
Onegdaj wołano na doroczne regaty z okazji DNI MORZA na jez. Kierskim. Popłynęliśmy z Bratem naszą Sportinką z wiarą zwycięstwa. Przy stoliku prezes zapisujący do regat rzekł był: - Sportina to jacht sportowy i nie może być zaakceptowany do regat turystycznych. Wdałem się w negocjacje tłumacząc, że nie jest to jacht sportowy, a turystyczno-sportowy... i że w każdych regatach jest sport. Pomogło, towarzystwo z uśmiechem wsparło nas i już szala się ważyła, ale pan prezes nie dawał za wygraną i ciągnął swoją opcję: - Przecież wy nie macie szans z FENIXEM (Mak 707), on wygrywa wszystko. Patrzcie na te nagrody, one są już rozdane. Po coście przypłynęli??? - Żeby wygrać. - odparłem. - Wyyygraać??? Aaa, to zapisujemy.
)Motywacja znaczy się, też jest wazna. Zelektryzowało całą imprezę, a ja widziałem w oczach te puchary, dyplomy i nagrody rzeczowe (m.in. worek żeglarski). Start pokazał nam czarną rufę Feniksa, a jego załoga miała rozdziawione japy. Byliśmy na drugim miejscu, ale oni płynęli ostrzej. Miecz szybrowy nie schodził do końca i na ostrym lekko znosiło, ale na pełniejszych kursach zyskiwaliśmy. Nic to, po dwóch kółkach przewaga wzrosła do 200 metrów. Po ostatniej bojce zwrotnej, jak zwykle Mak odłożył się na hals w bok i ciągnął aż pod trzciny, skąd wiało. Czuł się pewny wygranej i pofolgował sobie nieco za daleko. Na to liczyłem i zwrot na drugi hals zrobiliśmy bez kabestanów, po cichu. Oni szli w bok, a nas wiaterek pchał wzdłuż brzegu zawietrznego prosto do mety... Wysłałem Brata do koi dziobowej, rufa wyszła z wody i pociągnęliśmy. Nadrobiliśmy już połowę strat, gdy oni się zorientowali. Szybko zrobili zwrot w małym zakolu i cała naprzód! Szli świeżym wiatrem, a u nas odbicie od wysokiego brzegu pchało łódkę bez zwrotu. Na środku zatoki zrównaliśmy się, w pewnej odległości. Decydowały ostatni zwroty. Mak szedł ostatnim halsem w przechyle, prosto po zwycięstwo. My kilka metrów niżej, ale halsem przeciwnym i nie mieścilismy się jeszcze w bojkach mety... - PRAWY! - wykrztusiłem z siebie, bo szliśmy na kolizję. - Jest PRAWY. - odpowiedział FENIX i zrobił ster na burt. Nie rezygnował jednak. Widział, że my musimy zrobić jeszcze jeden zwrot, więc objechał nas za plecami i machnął zwrot ostatni. Wiatr usiadł. Zapadła cisza. Sportina była już po zwrocie i swoją inercją snuła się na linię mety, tuż przy bojce. FENIX siłą woli parł na środek linii. Nikt nie mógł nic zrobić. Jachty płynęły majestatycznie same i Sportina 595 wjechała pierwsza. O kilka metrów...
Wściekłość porażki na pokładzie Maka 707 była cenniejsza, niż chwała zwycięstwa.
Spakowaliśmy nagrody (za I miejsce ogółem i w klasie) do wora i w nogi.
Kątem oka dostrzegliśmy komandora w garniturze odpoczywającego na wznak pod krzewami klubowymi... 
Wiara czyni cuda, ale i coś jeszcze...
