Szkutnik, przekornie zapytam. Dlaczego akurat strunówka (1x19 rozumiem). Serio pytam.
Wczoraj zasnęłam więc nie napisałam.
Jestem w trakcie wymieniania olinowania stałego na Wiedźmie. 13 lin - dwa sztagi, 4 wanty kolumnowe, dwie pary want (Wiedzma ma dwa salingi) achtersztag i dwa ruchome baksztagi.
I zamierzam wymienić praktycznie wszystko na najprostsze z możliwych - ocynkowaną stalowkę 7x7.
Zaczęłam rozważać ocynkowane już dość dawno, jak na targach rozmawiałam z ludźmi z Jimmy Green (najbardziej znana "lokalna" firma takielarska i sprzedawca olinowania, łańcuchów i podobnych zabawek). Znajomi z Jimmy Green uświadomili mi (wcześniej nie docierało...) że ocynkowana lina stalowa ma większą wytrzymałość od takiej samej średnicy i konstrukcji nierdzewnej (dyskusja zaczęła się stąd, że poprosiłam ich o zrobienie mi wyceny nowego olinowania stałego. Jak doszliśmy do średnicy, wyszło, że mam ocynkowane liny obecnie, więc trzeba zwiekszyć średnicę lub trzymać ocynk...).
Drugim "kamyczkiem" była kontrola i "sekcja" lin z Wiedzmy - parę lat spędziły w takielunku. Wyglądają bardzo ładnie i twarzowo w tym czerwonym kolorku rdzy  ale sekcja wykazała, że jakakolwiek korozja jest jedynie (po latach) powierzchniowa. Liny są zdrowe...
Po tych dwóch "odkryciach" zaczęłam bardzo poważnie rozważać zastosowanie lin ocynkowanych. Zwłaszcza, że na Wiedzmie nie ma stali nierdzewnej w ogóle, poza dwiema linami i paroma drobnymi okuciami. Pomocne zapewne było to, że zawsze ocynki lubiłam, takie bezpośrednie są*... Pogrzebalam sobie mocno, doszukałam sie rożnych informacji na temat konserwacji takiego takielunku i zdecydowałam, że taki bedzie.
Wiec docelowo bedzie 8mm ocynkowanej liny 7x7 wszędzie. Z ocynkowanymi (na gorąco) ściagaczami. A dlaczego 7x7 a nie 1x19 (ocynkowana jak najbardziej istnieje) ktora jest sztywniejsza i wytrzymalsza przy tej samej średnicy? Ot, po prostu dlatego, że jest sztywniejsza.
Głównym powodem decydującym o wyborze lin ocynkowanych była łatwość kontroli stanu liny - wysiwyg** zasadniczo jak wiadomo, stał nierdzewna może korodować "od wewnątrz" - szczególnie w miejscach, gdzie jest zacisnięta (zawalcowane końcówki). Ponieważ takie końcówki mogą ukrywać korozję na linie ocynkowanej (po prostu - nie widać co miedzy nimi) - nie zamierzam takowych mieć. Co ma dodatkowy bonus w postaci uproszczenia olinowania. Wszystkie liny bedą zaplecione 
Ostatecznym czynnikiem była analiza "konserwacyjno-kosztowa". Sama konserwacja wymaga nieco dodatkowej pracy - ale wcale nie tak dużo. Koszt - przyjmując, nieco katastroficznie, biorąc pod uwagę przegląd istniejącego olinowania, że liny olinowania stałego będę w całości zmieniała co dwa lata (podejrzewam, że ten czas bedzie dłuższy, ale wolałam przyjąć takie skrajne założenie) i wymianie podlegać bedą same liny (ocynkowany ściągacz to gruba warstwa cynku na solidnym kawałku stali, blisko pokładu i łatwe do konserwacji - żyje niemal wiecznie) - to osiągnę koszt olinowania stałego z nierdzewki w okolicach 10 wymiany (20 lat). Znaczy nigdy, bo nierdzewne olinowanie tez trzeba, profilaktycznie (niewidoczna korozja) wymienić co 10 lat (powszechne zalecenie). To oznacza kolejne kilkaset funtów, zakładając, że wymieniamy wyłącznie liny (SAMA nierdzewna lina na moj jacht to koszt rzędu £600) plus kilkaset na końcówki (lub nic na zaplatanie, jeśli się nauczymy). Niemniej jednak, te kilkaset funtów dodaje mi ekstra 4 wymiany (8 lat) do zrównania kosztów. Po 20 latach byłaby kolejna wymiana - kolejne kilkaset funtów. Dodaje kolejne 4 wymiany do ocynkowanego robiąc 36 lat i termin kolejnej wymiany itd - znaczy, czysto ekonomicznie, ocynkowana wersja jest tańsza. Nawet, jeśli co jakiś czas - co piątą wymianę lub coś takiego - wymienię ściagacze - nadal jest to taniej oczywiscie, kosztem paru godzin ekstra spędzonych na konserwowaniu tego.
Całkowicie świadomie zamierzam wymienić WSZYSTKIE liny na ocynkowane. Ot, w ramach eksperymentu - nawet sztagi takie bedą. Nie spodziewam się, abym żałowała tego, wszak wszelkie lodzie robocze na tym jeździły... Podejrzewam jednak, że eksperyment skłoni mnie do zmiany w przyszłości sztagów na nierdzewne. Po prostu - żagle na raksach mogą poważnie wpłynąć na żywotność tych dwóch lin. Ale chcę, z ciekawości, sprawdzić, na jak długo w tak niekorzystnym miejscu te liny przeżyją.
Poza oszczędnościami, zyskuję jedna rzecz, ktora mnie ostatecznie przekonała do takiego olinowania. Liny zaplecione, ocynkowane, wiec łatwo dostepne gdziekolwiek na świecie, tak samo sciagacze (rybacy i wszelkie dźwigi używają tego namiętnie) i możliwe do wymiany samodzielnie gdziekolwiek na świecie. Nawet na pełnym morzu, przy układzie takielunku Wiedzmy, choć tego nie chciałabym próbować. Zero egzotyki w materiałach lub metodach - czyli jedna rzecz mniej ktora moze pojsc nie tak. Jednakowa lina na wszystkich moze dodaje nieco masy - ale nieznacznie, a łatwość wrzucenia 100-200 metrowej rolki i kilku ściągaczy w bakistę (w szczelnym worku, nasmarowanej naftą) i tym samym dostępności materiałów do przeprowadzenia kompletnej wymiany gdziekolwiek (a nie tylko tam, gdzie mają odpowiednią prasę) zdecydowanie to kompensuje.
No a teraz czekam na opinie, czemu tego miałabym nie robić 
Edit: o gwiazdkach zapomniałam:
*no są bezpośrednie, korozja na takiej linie jest widoczna natychmiast, bez szukania nadmiernego, trzeba tylko od czasu do czasu wybrać sie na górę, obejrzeć CAŁOŚĆ liny. Nie problem na Wiedzmie.
** praktycznie jak wyżej "What You See, Is What You Get"
|
]