Tylko zastanawiam się nad sensem takiego logicznego cudaka: niby silnik elektryczny, a i tak spalinowy. Straty bezsensowne, jeździć po strefach ciszy nie da się... to gdzie sens?
MJS
.................................................................................................................
Poniżej tekst z Port 21 jaki znalazłem u siebie na dysku:
Szczegóły na początku listopada na łamach http://www.port21.pl
Wszystko zaczęło się od błądzącej po mojej głowie myśli, aby w końcu popływać po rzeczce większej niż Czarna Hańcza czy Krutynia. Żeglowanie po Wielkich Jeziorach Mazurskich też mi się trochę znudziło, bo ile razy można pływać po tych samych akwenach. Na początku chciałem zbudować tratwę i spłynąć Wisłą lub Odrą, ewentualnie zrobić pętlę Bydgoszcz – Bydgoszcz, ale biorąc pod uwagę realia doszedłem do wniosku, że wykorzystam szalupę typu Romana. Jej głównym atutem było to, że nie musiałem jej budować, po prostu była do dyspozycji i w dodatku robiła wrażenie wystarczającej na taką wyprawę. Właściwie największym problemem był silnik, a właściwie jego brak. W garażu leżał w miarę sprawny Salut oraz Wietierok, którego stan techniczny nie wróżył możliwości przywrócenia go do życia. Niestety nie było mnie stać na zakup nawet używanego silnika, poza tym bardzo trudno jest znaleźć silnik chłodzony powietrzem, a tylko taki silnik daje szansę pływania po polskich dzikich rzekach (wyjątek stanowi Odra).
Dlaczego silnik chłodzony powietrzem? Polskie rzeczki są przepiękne między innymi dla tego, że nikt o nie dba i nikt ich nie pogłębia. Niestety wiąże się to z pewną uciążliwością dla wodniaków i ich „maszyn” – przy niskich stanach wody (a w takich warunkach był testowany nasz silnik) czasem trzeba się przekopywać przez mielizny i łachy piachu. Nie muszę chyba dodawać, jaki ma to tragiczny wpływ na pompy wodne oraz cylindry w silnikach chłodzonych wodą zaburtową. W skrajnych przypadkach silnik po takim rejsie nadaje się już tylko na złom, o ile w ogóle uda się dopłynąć do celu.
Przejdźmy do konkretów. Spodzina z Wietieroka, silnik od kosiarki.
Co do spodziny ważne jest, żeby była. Rosjanie budowali dosyć solidne spodziny. W dodatku za niewielkie pieniądze można kupić całego uszkodzonego Wietieroka i wykorzystać z niego samą spodzinę.
Kilka ważnych uwag.
1. Warto poczekać z wyrzuceniem na złom wału korbowego z silnika, ponieważ wał napędowy w spodzinie jest zasprzęglony wieloklinem bezpośrednio z wałem korbowym silnika i jeżeli nie uda się znaleźć ślusarza, który dysponuje odpowiednimi maszynami wtedy trzeba uciąć wieloklin z wału korbowego i przyspawać go do sprzęgła, którym będzie przeniesiony napęd z naszego silniczka (oczywiście można zrobić to też zupełnie na sztywno, bez wieloklina).
2. Warto się dowiedzieć, czy silniczek od kosiarki jest z tzw. ciężkim kołem, czy nie. Jeżeli „nie”, należy pamiętać o dorobieniu odpowiedniego koła zamachowego.
3. Dobrze jest, jeżeli silniczek jest z firmy, która ma dobrze rozwiniętą sieć serwisową.
4. Warto pamiętać o wymianie oleju po ok. 30 motogodzinach.
5. Przy zasprzęgleniu na sztywno wału korbowego z napędowym trzeba ustawić oba wały w jednej osi z jak największą dokładnością.
Silnik. Ja kupiłem na aukcji internetowej czterosuwowy silnik Kawasaki o mocy 5 KM (przy prędkości 3100 obr./min). Co prawda miałem obawy czy ta maszynka da sobie radę ze śrubą z 8-konnego wietieroka, ale skoro powiedziało się „A” to należało powiedzieć „B”. Silnik wymagał jedynie drobnego czyszczenia gaźnika i regulacji szarpanki.
Ze starego Wietieroka został usunięty silnik. Spodzina została sprawdzona pod względem mechanicznym – wszystko było w porządku. Największym problemem było połączenie tych dwóch elementów. To zadanie powierzyłem mojemu tacie, który jakiś czas łamał sobie głowę i zastanawiał się, co z tym fantem zrobić. W efekcie końcowym u zaprzyjaźnionego tokarza zostało zamówione:
- koło zamachowe, które jednocześnie pełni rolę koła pasowego (napęd alternatora) oraz co najważniejsze służy do połączenia z wałem napędowym spodziny.
- od strony spodziny - element łączący wieloklin wału napędowego z kołem zamachowym.
Ponieważ nie udało się nam znaleźć wyspecjalizowanego warsztatu tokarskiego, który byłby w stanie wykonać wewnętrzny wieloklin wraz z kołnierzem łączącym całość z kołem pasowym, element ten został wykonany z uciętego wieloklina z wału korbowego, który został przyspawany do kołnierza łączącego. Całość została skręcona czterema śrubami O 8.
Ponadto zostało wykonane dodatkowe łożyskowanie górnego końca wału napędowego spodziny.
Jak się okazało, poza pracami koncepcyjnymi, największe trudności sprawiło wykonanie ramy łączącej całość i ustawienie silnika w jednej osi z wałem napędowym spodziny. Dodatkowo pracowaliśmy pod presją czasu, którego zresztą brakło na dokonanie testów na wodzie, nie wspominając już o jakimkolwiek zabezpieczeniu antykorozyjnym elementów stalowych.
Na całe szczęście silnik sprawił się świetnie. W tym sezonie bezawaryjnie przepracował ok. 120 motogodzin, co ważniejsze w trakcie pracy nie poluzowała się żadna śrubka, a jedyna poważniejsza awaria dotyczyła ukręconej śruby napędowej.
Zalety:
- Cena – (nie licząc pracy własnej mojej, mojego taty i zaprzyjaźnionego Pana Tokarza) silniczek ten kosztował mnie ok. 500 PLN,
- chłodzenie powietrzem idealne na rzeki
- niezawodność.
- niskie zużycie paliwa ok.0,7 l/h,
- po założeniu alternatora – napięcie stałe 12V - cywilizacja np. można podłączyć chłodziarkę samochodową.
Poza zaletami silnik taki oczywiście posiada kilka wad i może nastręczać pewne trudności:
- głośna praca (wada, którą można wyeliminować)
- mały zbiornik paliwa - problemy z tankowaniem przy deszczowej pogodzie
- mały zakres regulacji obrotów silnika
- duży ciężar
- stosunkowo duże gabaryty
Podsumowując.
Biorąc pod uwagę zalety i wady, budowę takiego silnika gorąco polecam osobom, które chcą pływać po naszych rzekach (oczywiście spokojnie można z niego korzystać na wszystkich innych akwenach), nie zbyt wymagających, co do osiągów, ale chcących dopłynąć tam gdzie nie dopłyną inni.
Z drugiej strony silnik taki się zupełnie nie nadaje dla osób, które chcą się „pokazać” jest to małej mocy, brzydki silnik, którego warkot prawie uniemożliwia rozmowę, ponadto jego chałupnicze wykonanie widać z daleka.
fot. autor
| Załączniki: |
kosiarka1.jpg [ 26.62 KiB | Przeglądane 11032 razy ]
|
kosiarka3.jpg [ 15.35 KiB | Przeglądane 11032 razy ]
|
kosiarka2.jpg [ 18.25 KiB | Przeglądane 11032 razy ]
|
|
przydałoby się silnik ułożyć na podłodze i klasycznie wyprowadzić wał, jakieś sprzęgło itp. kierownica... 
