Nikt z Was nie pisał na Forum o książce Kazimierza Ludwińskiego. Pochwalę się więc, że otrzymałem już jeszcze gorący egzemplarz z ładną dedykacją:



Dodam, że to nie przypadek, że Autor pisze z dużej litery takie słowa jak Wiatr, Żagle, Życie, Rejs, Dzieci, Córka, Syn, Rodzina, Woda. Tak jest w całej książce. 60 naprawdę ważnych słów dla nas pisze z dużej litery. Pod tym względem jest więc gorszy ode mnie. Recenzja Zbieraja może więc być miażdżąca.

Mnie jednak to się podoba. Szacunek dla najważniejszych Wartości. Ponadto książka jest szczera do bólu. Stosunki z Anną, matką Ich Dzieci: Nel i Noe, nie zawsze były dobre. Kazimierz o tym jednak otwarcie pisze. Może dlatego taka nieprzypadkowa definicja:



Abyście poczuli klimat książki zacytuje fragmenty z końcówki pierwszego tomu, który kończy się w momencie narodzin Noe:











Nic dodać. Nic ująć. Póki co przejrzałem losowo kilkadziesiąt stron. I cała jest taka. Szczera. Otwierająca się całkowicie przed Czytelnikiem. I to nie tylko pod względem faktów ale i Uczuć. Już wiem, że będę polecał tą książkę.

Ale swoje ostateczne refleksje wyślę do "Żagli" i tutaj, dopiero po przeczytaniu całości.

pzdr,
Andrzej Kurowski

Wczorajszy "Samosterowy" wieczór z Tatą Kazimierzem - niezapomniany. Dziesięć razy za krótko .
A najmniej było o... żeglowaniu.

Kapitanowi Ludwińskiemu z całego serca - i tego żeglarskiego i tego Taty - życzę jak najszybciej znów Sześciu Stóp w kojach jego Wyspy Szczęśliwych Dzieci.

He he, a ja wlasnie dzisiaj dostalem przesylka polecona tom II i tom III.

Nie moge sie juz doczekac kiedy zaczne czytac - dylemat tylko mam:

ktrora ksiazke zaczac pierwsza: tom II 'Dzieci' czy Sajmonowe 'Wwodowstapienie' (doszlo w zeszlym tygodniu!).

_________________
Pozdrawiam,
Marcin

"If I had been God
I would have rearranged the veins in the face to make them more
Resistant to alcohol and less prone to ageing"

Czlowieniu, fucktycznie masz ogromny problem zyciowy

Po pierwszym tomie mam mocno mieszane uczucia. Czy tom II i III bardziej przypominają początek, czy koniec tomu I?

_________________
Szkutnictwo tradycyjne - projekty, usługi, materiały

Ja mam takie uczucia, po wysłuchaniu opowieści K. Ludwińskiego o rejsie jego i jego dzieci (w tym wypowiedzi dzieci) bo jego żona wcześniej z rejsu zrezygnowała i poprosiła o rozwód - parę lat temu w Korsarzu. Nie będę tu wypisywał swoich wątpliwości i odczuć, bo to forum żeglarskie i żeglarstwo, za cenę wszelką, włącznie z ceną szczęścia bliskich, jest tutaj na pierwszym miejscu.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Masz rację. I przyjmuje to do siebie. Nie lubię pytać Bohaterów Samosterowych Spotkań o to, co żeglarstwo Im zabrało?

To zasługuje na osobny wątek. Choć pewnie poza nami mało kto się wypowie...

pzdr,
Andrzej Kurowski