Ponieważ w tym wątku mnie jeszcze nie było, niniejszym postanowiłem się i tutaj co nieco ugruntować
W związku z powyższym poniżej prezentuję to, czego w sposób kategoryczny i jednoznaczny oczekuję od bloga żeglarskiego :
1. Blog to przede wszystkim wypowiedź akcentująca poglądy i przekonania autora pracy. Celem blogu nie jest rekonstrukcja jakiegoś problemu czy koncepcji , ale osobista wypowiedź, ustosunkowanie się do pewnego zagadnienia , połączone z próbą przekonania czytelnika do słuszności proponowanego ujęcia. Dlatego też istotnej wagi nabiera umiejętność odnajdywania problemów , stawiania tez oraz argumentowania, które łącznie organizują tekst, nadając mu porządek i spójność.
Nie oznacza to jednak, że blogiem nazwiemy każdą pracę, która zbudowana jest na opiniach jej autora. Blog to forma. Forma to porządek, struktura. A blog winien być zorganizowany wokół problematyki . Nie da się napisać dobrego blogu bez umiejętności rozpoznawania problemów i nadawania tekstowi przemyślanej struktury. Ani kilka rzuconych uwag autora na zadany temat, ani wypis opinii, przypominający strumień świadomości, nie tworzy blogu .
Zatem, pisząc pracę, należy postawić sobie pytanie: „Co ja o tym sądzę?”, jednakże pamiętajmy, że TO, do czego mamy się ustosunkować, wymaga rozpoznania i przemyślenia. Co więcej, skoro blog ma zawierać pierwiastek perswazyjny, niezmiernie istotnym jest dbałość o uczynienie pracy przejrzystą, zrozumiałą i kompetentną.
2. Tematy blogów winny się opierać na krótkim cytacie, bez dodatkowego komentarza czy polecenia. Cytaty powinny być tak dobrane, aby wynikały z ni1ch określone problemy .
Autorami cytatów mogą, ale nie muszą być znani żeglarze. Blogerzy nie powinni być rozliczani ze znajomości twórczości autorów cytatów, lecz ze sposobu interpretacji zawartej w nich myśli.
3. Kryteria oceny blogów są następujące: a) za interpretację tematu 0-12 punktów; b) za ciekawe ujęcie tematu 0-12 punktów; c) za moc perswazyjną argumentów 0-8 punktów; d) za spójność pracy 0-8 punktów .
A teraz kilka słów komentarza.
Pierwsze kryterium – interpretacja tematu – z formy tematu, który, jak już pisałam, nie jest poleceniem, ale cytatem, wynika konieczność jego zinterpretowania. Zadaniem blogera jest przedstawić jakąś spójną i przekonującą wizję rozumienia myśli zawartej w temacie. Należy zaznaczyć, że każdy temat można zinterpretować na wiele sposobów. Interpretacja cytatu musi się do niego odnosić w sposób zrozumiały i przekonujący. Dlatego też w przypadku, w którym autor pracy nie jest pewien czy jego interpretacja mieści w granicach, wyznaczonych przez treść tematu, warto pokusić się o kilka słów komentarza.
Zaznaczmy, że jakkolwiek cytaty nie mają „jedynie słusznej” wykładni, to nie każda interpretacja, do której autor dołączy wyjaśnienie, uzyska odpowiednią punktację. Interpretacja bowiem musi mieć czytelny związek z tematem i w trafny sposób rozpoznawać myśl jego autora.
Kryterium w postaci ujęcia tematu podkreśla, że mamy tu do czynienia z blogem . Autor ma za zadanie rozpoznać problem zawarty w cytacie, napisać pracę analizującą ten problem, przy okazji stawiając jakieś tezy i przekonując do zajętego przez siebie stanowiska. Wszystko przy odwołaniach do problematyki . Od autora bloga wymagane jest, aby prowadząc swój wywód i prezentując własny punkt widzenia, wykorzystywał jako swoje narzędzia język, a więc pojęcia, terminy i stanowiska. Nie chodzi jednak oto, żeby autor „zaatakował” odbiorcę serią pojęć i koncepcji zaprezentowanych w porządku historycznym – taka praca zostanie oceniona bardzo nisko ze względu na niewypełnienie pozostałych kryteriów. Wymagana wiedza to umiejętność rozpoznawania problemów , bez której trudno mówić o wypełnieniu kryterium w postaci pełego ujęcia tematu. Umiejętność wykorzystywania do analizy problemu pojęć i stanowisk czyni bloga dodatkowo kompetentnym.
Moc perswazyjna argumentów – kryterium trzecie – wynika z charakteru formy pisarskiej, jaką jest blog . Autor zobowiązany jest do zaprezentowania jakiegoś własnego stanowiska, wymagającego nie tylko jego nazwania za pomocą terminów , ale także podania jakiś argumentów na jego rzecz. Zagadnienie mocy perswazyjnej argumentów nie należy przy tym do ścisłych i możliwych do precyzyjnego ujęcia. Poprawne, trafne i przekonujące argumentowanie jest sztuką, której prawidła wynikają z praktyki. Jednakże o kilku istotnych kwestiach warto pamiętać. Po pierwsze, argument musi być na temat, to znaczy dotyczyć omawianego problemu i stawianych tez. Po wtóre, argument, aby był trafny, musi być poprawny logicznie, tzn. przynajmniej nie może zawierać żadnych oczywistych błędów.
Po trzecie, moc argumentów związana jest z przyjętą strategią oraz charakterem racji, na które się powołujemy. Strategii może być oczywiście wiele, ale warto przy tej okazji wspomnieć o dwóch. Pierwsza związana jest ze wspieraniem własnego stanowiska. Natomiast druga opiera się na krytyce stanowiska przeciwnego do bronionego. Strategię tę, zwaną argumentacją nie wprost, rozwijał nie kto inny, tylko Zenon z Elei.
Charakter przywoływanych racji o tyle określa ich moc, że możemy odnieść się do bardziej lub mniej przekonujących dla rozsądnych odbiorców argumentów. Na przykład, powołując się na własną opinię („bo tak mi się wydaje”) raczej nikogo nie przekonamy. Podobnie jeżeli powołamy się na opinię bohatera filmu czy reality show. Natomiast jeżeli odwołamy się trafnie i zasadnie do wiedzy naukowej, danych empirycznych, czy względów logicznych, mamy większe szanse przekonać odbiorców. Naturalnie na tym nie kończy się repertuar możliwych odniesień – można odwoływać się do intuicji, zdrowego rozsądku, autorytetu , znanych myślicieli itp. Jednakże istotne jest, aby autor zdawał sobie sprawę z możliwych argumentów przeciw tym odwołaniom i umiał się do nich odnieść. Przykładowo, jeżeli podnosimy problem komend żeglarskich jako argument, musimy być świadomi, że nie wszyscy ten argument nie uznają. Ważne jest zatem, aby wyjaśnić, dlaczego w tym kontekście ta racja jest zasadna. Niekiedy wystarczy, żeby autor dał znać, że rozumie pewną arbitralność tego odwołania i argument ten podaje, ponieważ jest on ważny dla niego. Argumenty powinny być intersubiektywnie akceptowalne, jednak skoro mają odnosić się do opinii autora, może ten także jako argument przedstawić swój, siłą rzeczy, subiektywny pogląd. Innymi słowy, pisząc mogę być świadomy, że stawiane przeze mnie tezy nie zostaną powszechnie zaakceptowane, jednak mimo to mogę starać się zilustrować swój sposób rozumowania, aby, o ile to możliwe, przekonać jak największą liczbę osób.
Dochodzimy tu do istotnej kwestii, a mianowicie uczciwości intelektualnej. Autor dobrego blogu powinien być świadomy możliwych argumentów przeciw swojemu stanowisku, powinien także zdawać sobie sprawę z ich siły. Całkowite pomijanie kontrargumentów nie tylko nie wzmacnia linii argumentacyjnej autora, ale może wręcz osłabić moc perswazyjną całości. Odbiorca bowiem sam będzie formułował uwagi polemiczne i nie znajdując cienia krytycyzmu , może zniechęcić się do autora i odrzucić przekaz zawarty w blogu.
Ostatnim kryterium jest spójność i poprawność językowa. W kwestii spójności powiedzieć należy, że podstawą jest, aby autor prezentując pewien punkt widzenia nie popadał w sprzeczność, tzn. nie głosił poglądów i nie podawał argumentów, które się wzajemnie wykluczają. Naturalnie w trakcie snucia wywodu mogą pojawić się kontrargumenty, które zostaną zbite. A zatem tym, o co w istocie tu chodzi jest spójność reprezentowanego stanowiska.
Wydaje się, że kryterium poprawności językowej chyba nie wymaga rozbudowanych komentarzy. Blog powinien być napisany w sposób komunikatywny, przy zachowaniu podstawowych reguł poprawności stylistycznej, interpunkcyjnej i ortograficznej (o ile autor nie jest dyslektykiem).
Pozdrawiam !
Bogdan
