Aż się boję napisać, żeby znowu ognia pod kociołkiem nie rozniecić, ale zaryzykuję - bo chyba ciekawe...

W ostatni czwartek, 25 lutego, w IBB w Warszawie odbyła się uroczystość związana z 40-leciem powstania stacji polarnej im. H. Arctowskiego. Skorzystałem z zaproszenia przyjaciółki i wybrałem się poświętować razem z prawdziwymi polarnikami. Rocznica okrągła, więc zjechało się sporo gości m.in. również budowniczowie stacji z 1977 r., ale też, co mnie szczególnie ucieszyło, kilku członków 39. Wyprawy, z którymi widziałem się ostatnio po drugiej stronie globusa...
Były opowieści, "konkurs" na rozpoznawanie osób na kilkudziesięcioletnich zdjęciach znalezionych niedawno w archiwum IBB, był blisko godzinny film nakręcony przez Władka Rybińskiego i Wojtka Walkiewicza w czasie "lata" 2014/2015 itp. atrakcje...

Jednak wydarzeniem, które wzbudziło największe zainteresowanie była prezentacja projektu nowej stacji. Ściślej: przebudowy istniejącej stacji polegającej na likwidacji niektórych obiektów i budowie nowego obiektu głównego.

Projekt prezentował autor, arch. Bartosz Świniarski. Prezentacja nierówna, momentami (opis stanu istniejącego) mniej interesująca, momentami bardzo ciekawa. Najciekawszy dla mnie był opis "drogi" dochodzenia do zaproponowanego kształtu budynku uwzględniający analizę funkcjonalną, położenie względem stron świata (naświetlenie i widok z poszczególnych pomieszczeń), ustawienie względem przeważających kierunków wiatrów i odporność budynku na b. silne wiatry - nie ze względu na ewentualne zniszczenia ścian czy okien, ale jak sprawić żeby budynek nie odleciał w całości stanowiło podobno jedną z większych trudności: w zaproponowanym rozwiązaniu wiatr przepływający pod budynkiem powodować ma przysysanie do gruntu pozwalające na redukcję balastu. Budynek "obliczony jest" na 60 m/s, ale po podaniu tej informacji na sali zaraz podniosły się głosy, że "w tym i tym roku to było ponad siedemdziesiąt, a w następnym blisko 80 m/s" - i co pan na to?
Projekt został oczywiście natychmiast skrytykowany przez starsze pokolenie polarników - za brak przytulności, "duszy", nieotwierane okna itd., itp., do czego niestety przyczynił się również niżej podpisany zapytowywując znienacka gdzie jest miejsce przewidziane na "chlewik" - co wywołało zdziwienie autora projektu i... gremialny śmiech na sali.
Oj, nie miał lekko pan architekt!

Ciekawie prowadzono modelowanie zaśnieżenia: ponieważ, wg słów prelegenta, z powodu efektu skali badanie w tunelu aerodynamicznym musiałoby się odbywać przy prędkości przepływu powietrza wynoszącej około 1600 km/h (?!) zrezygnowano z takich prób i zaśnieżanie prowadzono... mąką sypaną na rozmieszczone wokół modelu wentylatorki "komputerowe"

To tyle z ciekawostek, ale najważniejszym problemem z którym zmagał się zespół projektowy było ograniczenie wydatku energetycznego (przede wszystkim na ogrzewanie), który przy niewielkich, wyeksploatowanych i rozrzuconych po całym terenie obiektach jest wysoki i bardzo nieoszczędny (wszystkie urządzenia grzewcze zasilane są prądem elektrycznym). Oprócz "tradycyjnego" źródła energii w postaci generatorów napędzanych silnikami diesla, zaplanowano źródła energii odnawialnej, które w zależności od wariantu mogłyby pokryć nawet do kilkudziesięciu % zapotrzebowania na energię). Na podstawie doświadczeń z innych stacji zrezygnowano całkowicie z paneli fotowoltaicznych (nie zdają egzaminu w tamtejszych warunkach) pozyskanie "zielonej" energii opierając na wykorzystaniu turbin wiatrowych - ale o pionowej osi obrotu, bo tym o osi poziomej za często odlatują śmigła )
Według słów prelegenta wszystkie elementy nowego obiektu mieszczą się w typowych kontenerach (oidp., to razem ok. 150 szt), które dostarczane miałyby być raczej mniejszymi jednostkami w kilku etapach (nie są potrzebne wszystkie na raz). Istnieje tez możliwość ograniczenia ich liczby o ok. 50 szt pod warunkiem zakotwienia budynku np. do wiązek mikropali - ale do tego wymagane jest (i tu dla mnie zrobiło sie naprawdę ciekawie) szczegółowe rozpoznanie podłoża pod względem właściwości geotechnicznych

Aaa! Jeszcze jedna ciekawostka: wewnątrz budynku zaplanowano szklarnię mającą dostarczać pożywienie dla 12 osób Tak, tak! - aż mi się od razu przypomniały opuszczone radzieckie szklarnie w Barentsburgu. Nie wiem czy to pod wpływem projekcji "Marsjanina" czy inne licho, ale mówię jak było...

Na koniec najważniejsze: koszty. "Kilkadziesiąt milionów złotych", więcej nie mogę powiedzieć - to słowa autora projektu, tłumaczącego się brakiem zgody swoich szefów również na pytania o możliwość skopiowania slajdów z prezentacji w oryginalnej jakości. Z kronikarskiego obowiązku muszę dodać, że ani w czasie prelekcji, ani później nie udzielono żadnych informacji nt. zaawansowania spraw związanych z finansowaniem inwestycji.

Wklejam filmik i kilka zdjęć, sorki za marną jakość - to z komórki, bo aparat został na korytarzu, a "przebić się" nie było szans.

_________________
Pozdrawiam,
Marcin

Oni tak w czynie społecznym czy ktoś to sfinansował?


a gatunek podali?
Niewłaściwa mąka zafałszuje wynik.
Mąka mące nierówna, wie to każda kobita

_________________
Zbyszek

Więc i ja zaryzykuję. Byliśmy na stacji świadkami prawdopodobnie tej samej prezentacji prowadzonej przez Bartka. Przyleciał osobiście by ją przedstawić. Generalnie cały projekt wśród uczestników wyprawy ( oczywiście nie wszyskich ) wzbudził sporo wątpliwości, zwłaszcza ,że wszyscy byli po zakończonym rozładunku i pewne sprawy ,które poruszał Bartek, były technicznie nie do przeskoczenia. Ale zaczynając od Twojego posta :





pytam poważnie, bo zawsze obchodziłem np piątą rocznicę ślubu pięc lat po nim. Tzn np ślub w 2004, piąta rocznica w 2009
choć w sumie już nie pamiętam czy tyle dotrwaliśmy




Tu prelegent szedł w zaparte i twierdził, że można zbudować taką drogę, która będzie spełniała swoją funkcję. Biorąc pod uwagę opady śniegu i pokrywę ,która czasami ma 2 m a pewnie i więcej i wiedząc jak wchodziliśmy do samolotu " na dół" i do kontenerów by schować żywność, nie za bardzo wyobrażam sobie, by utrzymać taką przejezdność do miejsca gdzie ma być zlokalizowany nowy budynek. Zwłaszcza, że dostawy mają odbywać się z poziomu -1 czyli "zera" gruntu na dodatek po schodach.



pomysł może i dobry, ale moim zdaniem powinno się to sprawdzić na podstawie wcześniejszych pomiarów



i tu pewnie Twoja słowiańska dusza uśmiechnęła się na myśl o możliwości ich przeprowadzenia a tym samym powrotu choć na chwilę ?



a skąd Marcin ma wiedzieć ? Zapytaj u źródła

Mnie osobiście projekt średnio z naciskiem na mało się podobał, ale wiadomo ,że o gustach ...

_________________
Seba

"Są dwie naprawdę bezgraniczne rzeczy - Wszechświat i ludzka głupota; co do Wszechświata nie jestem całkiem pewien. Albert Einstein

O ile podejście Bartka i podejscie biura do tematu bardzo mi sie podobało, o tyle projekt również nie.
Bartek byl dosyć krotko, więc instytucja chlewika mila prawo byc mu obca.
Dla wszystkich tych ktorym projekt nie przypadl do gustu, "pocieszeniem", że od lat stacja nie może pozyskać funduszy na wymianę muzealnych sprzętów, więc pozyskanie dziesiątkow milionów wydaje sie być śmialym wyzwaniem...

Jeden z moich ulubionych cytatow z "anonimowego" pracownika stacji:
"Sajmon! Trzeba zadzwonić do producenta! Nie wiemy co się stało! Lodowka czterdzieści lat chłodzila i nagle przestała..."

_________________
Tomek Sosin - +48 724 334 721
... jakby było lepiej - to by sie nie dało wytrzymać!

Słabo pamiętam, ale ostatni porządny czyn społeczny to jakoś tak późnym gierkiem, mniej więcej wtedy gdy budowali stację.

Kij wie, dlaczego tak - stację budowali w 1976/1977, a oficjalnie otwarli 26 lutego 77. Może liczebnik przy rocznicy ma bardziej związek z numerem kolejnej wyprawy (obecna to czterdziesta), a "pierwsze święto" odbyło się w dzień otwarcia stacji?

Użyłem słowa "droga" jako przenośni, chodziło mi o sposób dojścia do takich, a nie innych rozwiązań. Np. podział funkcjonalny budynku na 3 części: roboczą, mieszkalną dla stałych mieszkańców i hotelową dla gości krótkookresowych owocujący w efekcie przyjęciem kształtu "trójłopatowego wiatraczka". Wyniesienie budynków ponad grunt przewiduje/przewidywała większość, jak nie wszystkie, projektów nowszych stacji, więc jakieś korzyści jednak z tego muszą być (w załączeniu dwie, znalezione na szybko fotki z projektu nowej stacji brazylijskiej). Nie "trzymam strony" autora, po prostu z ciekawością przyglądałem się rozwojowi projektu i rozumiem ograniczenia którym projektant podlega. Np. lokalizacja w pobliżu samolotu została wykluczona, bo nie wiadomo jak długo będzie tam jeszcze suchy ląd. Alternatywne lokalizacje to za zbiornikiem wody, albo w kierunku jedynki. Nie wiem, czy tam byłoby lepiej. Każdy "pilnuje" swego: np. biolodzy bardziej martwili się o ewentualne zniszczenia mszarnika.
Poza tym, to koncepcja architektoniczna, do pełnego projektu budowlanego jest jeszcze daleko i bardzo wiele można zmienić. Z drugiej strony pocieszające jest np. to że projekt nie musi podlegać polskiemu prawu budowlanemu - bo gdyby tak było, to obawiam się, że brak kilkudziesięciu baniek nie byłby wcale największym problemem inwestora

Tak, i p. Bartosz wyraźnie o tym powiedział.Cóż, gdyby była możliwość to długo bym się nie zastanawiał...

Bo ja wiem? IMO takie podejście wpisuje się całkiem nieźle w nasza nienajlepszą tradycję i wcale bym się nie zdziwił gdyby okazało się, że łatwiej znaleźć kasę na cały nowy projekt niż dodatkowe 2-3 bańki rocznie na choćby najniezbędniejsze dofinansowanie stacji, a przecież przydałby się choćby ze dwa nowe zodiaki, sprawny spychacz czy prosto pływający PTS, nieprawdaż? Ja tam kibicuję, nawet jeżeli miałoby się skończyć tylko na jakimś mniejszym remoncie...
Wcale niewykluczone też, że aby wywalczyć mniejszą sumę na bieżące dofinansowanie najlepsza drogą nie jest ogłoszenie zamiaru budowy nowej stacji. Przykładów mnóstwo, wystarczy się wkoło rozejrzeć. No ale "taki mamy klimat" i wcale nie chodzi mi o klimat polarny...

_________________
Pozdrawiam,
Marcin

ok, ja mając na myśli drogę myślałem o tym jak prowadzić dostawy do nowego budynku

to, że budynki są ponad gruntem to wiadomo, zresztą obecnie jest tak samo. Zastanawiam się nad tym, kiedy , tzn na kiedy spodziewanie jest ryzyko "podmycia" tudzież "zniesienie" stacji wraz z wodą ?

_________________
Seba

"Są dwie naprawdę bezgraniczne rzeczy - Wszechświat i ludzka głupota; co do Wszechświata nie jestem całkiem pewien. Albert Einstein

Tego dokładnie chyba nikt nie wyliczy, ale proces postępuje cały czas - na starych fotkach od samolotu do morza jest dalej niż obecnie. Sam pamiętam, że w czasie przypływu szło się tuż nad brzegiem morza. Podmyta Chatka Puchalskiego czy "przelanie się" morza na mszarnik też o czymś świadczy.

_________________
Pozdrawiam,
Marcin

kolejne trzydzieści kilka lat ?

_________________
Seba

"Są dwie naprawdę bezgraniczne rzeczy - Wszechświat i ludzka głupota; co do Wszechświata nie jestem całkiem pewien. Albert Einstein

Seba, pomyśl przez chwilkę! Jeśli nawet 30 czy kolejne 40, to budowanie w zagrożonym miejscu nie jest IMO dobrym pomysłem. Zwłaszcza, gdy się okaże, że nie 30 tylko pięć czy osiem...

_________________
Pozdrawiam,
Marcin

nie mam na myśli budowy w zagrożonym miejscu , tylko IMHO samą budowę w "krótkim" terminie czasu zakładając rozwój prac projektowych. Oczywiście jeśli koncepcja zostanie zaakceptowana i przerodzi się w projekt, a ten w realizację


a tak poza tym - jakim przepisom prawa budowlanego będzie podlegał ? - polskim ?

_________________
Seba

"Są dwie naprawdę bezgraniczne rzeczy - Wszechświat i ludzka głupota; co do Wszechświata nie jestem całkiem pewien. Albert Einstein

Wyżej było o turbinach wiatrowych.
Czy wiatrak w tym roku działał, czy go znów wywiało?

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

nie działał

_________________
Seba

"Są dwie naprawdę bezgraniczne rzeczy - Wszechświat i ludzka głupota; co do Wszechświata nie jestem całkiem pewien. Albert Einstein

Wiatrak, to kolejna wydmuszka. Atrapa, ale na fotkach ladnie wyglada. Pewnie producent pochwali sie gdzie jego wiatrakm"pracuje"

_________________
Tomek Sosin - +48 724 334 721
... jakby było lepiej - to by sie nie dało wytrzymać!