Wymyślony na forum i na forum planowany - wstępnie miał być Spitsbergen - rejs się wziął i odbył i... było fajnie

Zastanawiałem się jak napisać relację i prawdę powiedziawszy w rejsie jako rejsie nic jakiegoś szczególnego się nie wydarzyło i nie bardzo jest o czym pisać. Natomiast było kilka (przynajmniej dla mnie) wydarzeń okołorejsowych, które zrobiły na mnie duże wrażenie.

No ale po kolei.
Po pierwsze wielkie dzięki przyjaciołom bez których mój etap by się nie mógł odbyć. Dzięki Radek za „wywiezienie jachtu z Najjaśniejszej” i dzięki Wielorybie, że podprowadziłeś łódkę do północnej Danii.

Po drugie suche fakty - przeszliśmy z Thyboron w Danii do Keflaviku na Islandii w czasie 231 godzin zostawiając za rufą 1317 mil. Po drodze odwiedziliśmy szkocki Wick, dwa porty na Faroe: Torshavn i Vestmanna oraz dwa porty na Islandii: Hofn i Heimaey.
Z suchofaktowych rzeczy jeszcze, to zrobiliśmy Pentland Firth ze wschodu na zachód i ani razu w trakcie rejsu nie szliśmy bajdewindem. Naprawdę.

Cała zabawa zaczęła się w piątek 25 czerwca. Umówiliśmy się u nasz na Pragusi, detalicznie to u mnie i busik wynajęty od Piotra Korpeta przyjechał punktualnie.
Pan kierowca napił się kawy, znieśliśmy bagaże i podjechaliśmy do Marek na działkę po zakupiony wcześniej i tam zgromadzony prowiant. Odwiedziliśmy także piekarnię (szczegóły dotyczące doskonałego chleba w innym wątku:-) ) gdzie odebraliśmy specjalnie dla nas przygotowany chlebek i przez Poznań i Szczecin „pomknęliśmy” do Tybhoron.

Wszystko dobre co się dobrze kończy, o zaczynaniu się nie ma porzekadeł Nam się zaczęło kiepsko. Siedemdziesiąt kilometrów przed celem podróży w busiku popsuło się sprzęgło Próbowaliśmy nareperować je własnymi siłami, ale przegraliśmy nierówną walkę z dwoma kluczami i zadzwoniliśmy po taksówkę.
Przyjechały dwie. Jedna po nas a druga po przyczepkę. Biedniejsi o kilka tysięcy duńskich ciurlików, z fasonem, taksówkami zajechaliśmy na keję gdzie czekał przygotowany przez załogę Białego Wieloryba jacht do przekazania.
Przekazanie potrwało minutkę lub dwie i Włodek (aż wstyd pisać - mój brat, ale PZŻeciany beton, formalista i do tego niepalący) wpisał w Dzienniku Jachtowym adnotację o zaokrętowaniu nowej - w sensie, że naszej - załogi. Włodkowi potrzebne były godzinki „kapitańskie” więc formalnie on był kapiszonem a ja pojechałem jako jego zastępca.
Co najgorsze, że przy okazji wpisywania do dziennika załogi, ponapisywał tam bzdur różnych wiele. Największą bzdurą był rodzaj rejsu. Włodzio wpisał niezgodnie z prawdą (lecz zgodnie ze swoim PeZetŻecianym poglądem), że rejs jest jakistam-stażowy a prawda była taka, że rejs był FORUMOWY o charakterze łupieżczo-grabieżczym.

Włodek pisał a załoga ształowała się, wyposażenie i żarełko. Przy okazji - w sieci pokutuje lista prowiantowa Maćka Spipbuly. Korzystałem z niej i okazało się, że współczynnik żarłoczności mam dużo mniejszy niż Maciek - żarcia zostało nam, że ho-ho.

Po zaształowaniu daliśmy w palnik i poszliśmy spać, rano wszak wakacje się zaczynają...

cdn.

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Rano w niedzielę wszyscy wstali w doskonałych humorach.
W Thyboron sanitariaty są w porcie, w dostępnych za pomocą karty magnetycznej pomieszczeniach dla żeglarzy. Szybki prysznic poprzedzony biegiem slalomowo-przełajowym przez załogę Białego Wieloryba (spali w jadalni czekając aż bus się naprawi i dojedzie) oraz przygotowane przez etatowego kuka - Becię śniadanko wygnały z naszych trzewi resztki kaca.
Sklarowaliśmy się do wyjścia, do Wick i... wyszliśmy Gdy za rufą przestaliśmy widzieć brzeg Danii (czyt. gdy byliśmy możliwie najbliżej pozycji 56°36'N 007°31'E) wrzuciliśmy do morza wiązankę ku pamięci Tych, którzy pełnią wieczną wachtę na Bieszczadach i oddaliśmy się rutynie wacht.

Tak w ogóle to nie dopisałem na początku - załoga składała się z 9 osób. Becia była kukiem a pozostała ósemka podzieliła się na cztery dwuosobowe wachty. Trochę na początku obawiałem się, że choroba morska czy inne przypadłości mogą, wyłączając jedną osobę, zmniejszyć obsadę o 50% i silnie utrudnić "jednemu ocalonemu" prowadzenie jachtu, ale życie pokazało, że tak źle nie było. Raz czy dwa się zdarzyło, że Olek sam przez cztery godziny kręcił kołem, ale generalnie pomysł dużej ilości mało licznych wacht się sprawdził i wszyscy mieliśmy mnóstwo czasu na spanie i byczenie się.

Początkowy sztil zamienił się w rześki wschodni wiaterek i po trzech dobach żeglugi ujrzeliśmy brzegi Szkocji. W miarę zbliżania się do Wick rosła siła wiatru. Gdy byliśmy na podejściu, to wiała dobrze wypasiona siódemka tworząc razem z silnym pływem, nawet na "polonusowe" warunki, niebezpieczną kotłowaninę przyboju. Prognozy głosiły gale warning, nie było co czekać - weszliśmy.

Port w Wick został w ostatnim okresie (dzięki unijnym dotacjom) przebudowany http://www.wickharbour.co.uk/ . Pomosty są pływające i jest bardzo przyzwoita infrastruktura kiblowo-prysznicowa.

Zaraz po zacumowaniu zatankowaliśmy wodę, podłączyliśmy prąd i... załoga się wzięła i rozpełzła Jedni poszli szukać destylarnii, inni piwa a jeszcze inni pufinów Jednak po kilku godzinach wszyscy spotkaliśmy się w najpodlejszej w mieście knajpie nad szklanką Old Pulteney.

cdn.

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Żeby troszkę zobrazować opowiadanie Marka poniżej załoga Polonusa.
Stoją (od lewej): Ruda, Marek, Marcin, Mariola
Przykucnęli (od lewej): Jurek, Maciek, Becia, Olek
Leży (od lewej do prawej): Włodek

_________________
Olek Kwaśniewski

To ja też uzupełnię zdjęciem. Nasz pierwszy port - Wick prawie na "czubku" Szkocji.

_________________
pozdrawiam
skiera

Jeszcze w kwestii pryszniców w Wick. Tam trzeba oprócz wrzucenia monety pociągnąć za sznurek w kabinie i pierdzielnąć w automat (kolejność dowolna) Inaczej nie zapali się czerwona lampka na ustrojstwie i woda nie poleci.

W Szkocji zamurował nas wiaterek wiejący z szybkością 40 knotów prosto w główki. Połaziliśmy, pozwiedzaliśmy (vide fotka), daliśmy w palnik i poznaliśmy właściciela m/y Nicola Tesla, Serba imieniem Branko.
Namolny werbalnie gość ale stalową łódką własnej konstrukcji opłynął chyba już pół świata (a na pewno całą Europę) i... nie rozróżniał szerokości od długości geograficznej, na mapach morskich posługiwał się kilometrami, nie potrafił obsłużyć VHFki o istnieniu prądów morskich dowiedział się od nas ale zrobił Biskaje, Pentland pod prąd i prawie dotarł rzekami na morze Białe
Po kilku dniach spotkaliśmy go na Wyspach Owczych

Po dwóch dniach wiaterek nieco osłabł i postanowiliśmy pójść w Pentland. Sobie wyliczyłem dokładnie godzinę minięcia Duncansby Head i... spotkaliśmy localsów, którzy przekonywająco przekonali nas, żeby wyjść później itd. W Pentland weszliśmy w czwartej godzinie okienka. Bałem się, że dużo będzie się działo ale o dziwo przejście ze wschodu na zachód okazało się dużo mniej spektakularne niż w przeciwną stronę.
Pchani jakąś słabą fordewindową trójką mieliśmy SOG na poziomie 9-11 węzłów
Cieśninę - starym zwyczajem pszczół - przeszedłem w krawacie Z każdym odkładanym na logu kablem wiatr tężał.

Po wyjściu z Pentland Firth nie położyliśmy się od razu na kurs na Faroe, bo... nasz Nadworny Geograf, Maciekq zwany przez przyjaciół Skierą koniecznie chciał obejrzeć (i nam pokazać ofkors) klify wyspy Hoj z ich najpiękniejszym elementem, stukilkumetrowym ostańcem (prze przyjaciół zwanym osrańcem:-) ).

Wtedy też - jedyny raz w tym rejsie - z ust innych niż Włodkowe (przypominam, że Włodzio to betonowy wychowanek Wielkich PZŻecianych Kapitanów, który przy cumowaniu musi koniecznie rzucić niby to do siebie, ale jednakoż głośno tak, by wszyscy na kei/w porcie usłyszeli CISZA NA POKŁADZIE!!! PRZYGOTOWAĆ CUMY I SZPRINGI!!! :-) ) padła komenda: PŁYŃ PROSTO W TE SKAŁY!!!
Komendę tę wydał Marioli Olek i była ona poprzedzona taką rozmową:
(Skiera) - Płyń tam!
(Jurek) - Nie tam, tam!!!
(Olek) - Prosto, tam!!!
(Mariola stojąca przy sterze) - Kapitan powiedział żeby płynąć kursem 310!!!
(Olek) - Gówno mnie obchodzi kapitan, jest w kingstonie, ja teraz tu rządzę, płyń prosto w te skały

Na szczęście Włodek nie miał rozwolnienia i cali i zdrowi zobaczyliśmy ostańca i jesteśmy wśród żywych

Popatrzyliśmy na Hoj, pogadaliśmy i znów zaczęła się morska nuda i rutyna wacht. Na kliwrze III, zarefowanym grocie i bezanie jechaliśmy złupić Wyspy Owcze. Rozwiało się nieco, jakieś trzydzieści kilka węzłów baksztagowego wiatru niosło nas jak na skrzydłach. Pobiliśmy wtedy dobowy rekord przebiegu jachtu Polonus - 161 Mm.
Na Atlantyku było duże zafalowanie, ośmiometrowa bujanka spowodowała, że obluzował się ponton a niezbyt sprytne jego umocowanie sprawiło, że się wziął i przetarł.

cdn.

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Maar a twierdziłeś, że nie płynęliście bajdewindem bo zdjęcie twierdzi co innego

_________________
Pozdrawiam
Paweł Goławski
http://www.jkmgryf.pl

Oj czepiasz się, to półwiatr tylko bujnęło nieco

_________________
Pozdrawiam, Monika Matis
http://www.facebook.com/theseanation

My recent thought:
"...pessimist moans about breakdowns, optimist expects it won't break; realist makes it easy to fix..."

Ten "osraniec" to The Old Man of Hoy - 170-cio metrowa, zbudowana z piaskowca iglica - cel wielu wspinaczy, a niektórzy z nich skaczą po wejściu na szczyt na paraglajtach na dół.

_________________
pozdrawiam
skiera

Gwoli ścisłości, mam obiektyw 20-60mm, a wspomniany ostaniec był chyba z milę od nas. Z takiej odległości to mogłem go sobie przez lornetkę oglądać, a nie robić zdjęcia. Głębokość była duża, brzegi pionowe i brak przeszkód oznaczonych na mapie. Mariola, która sterowała ma problem z "jakimś odpadaniem", "jakimś ostrzeniem" i generalnie skręceniem steru w odpowiednią stronę. Komenda "Płyń prosto w te skały" była w danym momencie najlepszą, mimo iż zabrzmiała złowieszczo. O samym osrańcu, "tym wspaniałym tworze geologicznym" tyle się Skiera naopowiadał, że spodziewałem się czegoś bardziej spektakularnego. Przereklamowany kawałek skały i tyle.

Dodane po chwili:
Skiera, swoją drogą dwa zdjęcia praktycznie z tego samego ujęcia, a wygląda jak byśmy byli na innym rejsie, a przynajmniej inną pogodę mieli.

_________________
Olek Kwaśniewski

Bardzo dobra komenda. Sterujemy na charakterystyczny punkt. A co do prędkości, płyneliście z prądem ?

_________________
Żeglarstwo polega na tym, że pływając całe życie i będąc starym i schorowanym człowiekiem, nigdzie nie dopłynąć.
Krzysztof Chałupczak

Olek, ja tam nie widzę wielkiej różnicy w pogodzie. Ot, mała zmiana, wynikająca z 15-to sekundowej różnicy czasu między oboma zdjęciami
Płynęliśmy wtedy z lekkim prądem, jakieś 1,5 węzła, może trochę więcej. Skała znajduje się się na zach wybrzeżu Hoy, więc już po rozszerzeniu się Pentland Firth.
A tak by the way, naukowcy dają jej najwyżej kilkanaście lat życia. Każdy duży sztorm może ją obalić. Kto wie, czy nie oglądaliśmy jej "na żywo" ostatni raz?

_________________
pozdrawiam
skiera

hehe Widzę tu moje podobieństwo Czas po przygodę ruszać - tak czuję

_________________
Pozdrawiam
Tomek

"Dla zmylenia przeciwnika", korzystając z konta Marcina, napiszę kilka słów refleksji o naszym rejsie Ja - Becia, czyli cook etatowy, jak ładnie określił to Marek
Dla mnie wyprawa ta była DUUUŻYM wyzwaniem: pierwsze primo - nigdy wcześniej nie żeglowałam po morzu (poza krótkim epizodem Gdynia - Puck), a co dopiero po oceanie, drugie primo: z załogi znałam tylko Marką i Rudą, trzecie primo: miałam się sprawdzić jako żywicielka Wasza Poza tym zwykle spędzałam wakacje, jak większość naszych rodaków, w nieco bardziej komfortowych warunkach, niż te na Polonusie Zimno miało być, a ja jestem klasycznym "zmarźluchem". No i ta choroba morska - nienawidzę rzygać! A tak w ogóle to od dzieciństwa walczę z lękiem przed głęboką wodą, ha!
Jednak z perspektywy kilku dni, które minęły od naszego powrotu muszę przyznać, że była to niezapomniana dla mnie przygoda. Byliśmy w tylu ciekawych miejscach, widzieliśmy wiele intrygującyh zjawisk, no i te widoki, których nigdy nie zobaczy się z perspektywy lądu!
A co do lęku i obaw przed żywiołem - paradoksalnie nie odczuwałam go wcale siedząc na pokładzie i oglądając kilkumetrowe fale. Jedyny moment, gdy odczułam letki niepokój, zdarzył się, gdy leżąc na koi, w półśnie czułam jak nasza dzielna łódź walczy z falami Atlantyku. Pomyślałam wtedy: "Kurna, a jak nie wypłyniemy?"
A atmosfera wyprawy - bezcenna! I Włodek, który stwierdził, że nigdy nie był w takim rejsie, gdzie płyn do płukania ust leży przy tablicy rozdzielczej, a załoga jara faję
No i dzięki wszystkim za wyrozumiałość w kwestii ... klopsów w sosie pomidorowym

Pozdrowionka,
Becia

No i dzięki wszystkim za wyrozumiałość w kwestii ... klopsów w sosie pomidorowym

Becia! Pulpetów,PULPETÓW.Nawet gołąbki, to były pulpety tyle,że owinięte w rozgotowaną kapuchę.

_________________
Jurek
.....kiedy dogmat zakrada się do umysłu, ustaje wszelka aktywność intelektualna.


http://zagle.mazury.info

Ale golonka nie była jednak pulpetami

Marek, a gdzie dalszy ciąg opowieści?

_________________
pozdrawiam
skiera

Pisałem wczoraj od północy do 0230 i... niechcący wyłączyłem przeglądarkę Byłem z opowieścią już w Keflaviku, buuu.
Dziś wieczorem może znajdę chwilkę - teraz jestem w głębokim niedoczasie pracowym

ps. A Becia to raczej powinna prosić o wyrozumiałość w kwestii ryżu al dente

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Marek nie znasz się ten ryż był ROZGOTOWANY to jest ryż brązowy i nigdy nie będzie tak miękki jak biały. Becia chciała go ugotować na miękko przez co się tylko rozgotował.

_________________
Olek Kwaśniewski

Ale golonka nie była jednak pulpetami.

Ale jest składnikiem pulpetów tak jak wiele innych substancji organicznego pochodzenia i chemikaliów.

_________________
Jurek
.....kiedy dogmat zakrada się do umysłu, ustaje wszelka aktywność intelektualna.


http://zagle.mazury.info

Co za różnica pulpety, golonka czy gołąbki przecież to z tej samej rafinerii było. W odróżnieniu od Jurka zawsze brałem dokładkę

_________________
Olek Kwaśniewski

Ja często też i w efekcie muszę się teraz odchudzać. A w ogóle to żona mnie nie poznała, albowiem zmienił mi się kolor tęczówek. Nie wiem tylko od czego - od tych pulpetów, czy salami? A może od masła ? (tak pewnie zasugeruje Marek)

_________________
pozdrawiam
skiera

Od masła i cukru

_________________
Jurek
.....kiedy dogmat zakrada się do umysłu, ustaje wszelka aktywność intelektualna.


http://zagle.mazury.info

A ja w odróżnieniu od Skiery, od tego gotowania schudłam Kolega w pracy stwierdził, że "nabrałam figury" I to wszystko dzięki: flakom (muliło mnie po raz pierwszy po wdychaniu ich zapachu) pulpetom i golonce, gołąbki dało się zjeść
Myślę, że Twoje tęczówki, Skiera, zmieniły kolor pod wpływem długotrwałego podziwiania KAMIENI Taki wstrząs emocjonalny może spowodować różne skutki uboczne

P.S. Marek, ryż był gotowany na twardo, żeby był na miękko, ale się nie udało, bo to ryż BRĄZOWY był ...

Pozdrowionka,

Becia

Nieładnie, jednym słowem przywiozłaś mniej polskiego obywatela do kraju.

_________________
Olek Kwaśniewski

A może dodatkowo od dźwigania kamienia w Torshavn, który to kamień Marek bezdusznie wyrzucił potem do morza
Tak, czy owak oczy mi pojaśniały

_________________
pozdrawiam
skiera

żeby zobrazować bezduszność Marka
kamyczek przyniesiony był z góry widocznej na horyzoncie

_________________
Olek Kwaśniewski

Znaczy wypuściłeś z płuc....???
Oj... Olek Ci te ISK policzy za marnowanie "nie majeranku"

MJ

Oj tam zaraz mniej! Figury nabrałam
Jednym słowem zamiast SPA z kuracją odchudzającą trzeba pływać w rejsy jako ... COOK Można zrobić na tym biznes, szczególnie na Islandii, gdzie przeciętna obywatelka wygląda jak wieloryb, żeby nie powiedzieć KASZALOT!

Skiera, to dziwne, że oczy Ci zjaśniały. Z nadmiernych emocji ciemnieją chyba. To raczej nie z powodu kamieni te objawy. Pobawmy się w Dr Housa i postawmy diagnozę

Becia

Proszę mi tu bez żartów, sprawa jest poważna
A zanim Marek spłodzi opis kolejnego etapu, kilka zdjęć z Wick. Wart zwrócić uwagę, że Maar patrzy uważnie na kłódkę zamykającą zbiornik. Już wcześnie próbował nawdychać się oparów whisky z niezbyt szczelnego zbiornika

_________________
pozdrawiam
skiera

Myślałem że "wyjdę" ze zdjęć przez tydzień. Teraz optymistycznie myśląc mam nadzieję w dwa tygodnie

Duże stężenie alkoholu w powietrzu było w pomieszczeniu gdzie whisky dojrzewa w beczkach. Bimber który będzie whisky za 12 lat traci ok 2% alkoholu rocznie.

_________________
Olek Kwaśniewski

On tak wygląda kiedy knuje Ciekawe kiedy skapną się w destylarni, że brakuje im tej jednej kolumny

_________________
www.samoster.org.pl