Ktoś wie czy przy Guziankowym jazie było takowe ustrojstwo?

Może było tam, gdzie teraz nową śluzę budują.

Może było tam, gdzie teraz nową śluzę budują.

Pierwszy prawdziwy tartak jeszcze o napędzie wodnym zbudowano w latach 70. XVIII w. w Guziance. Jego usytuowanie dawało możliwość dostarczania surowca od strony Jeziora Bełdany i od strony Jeziora Guzianka Mała. W pierwszej połowie XIX w., kiedy kanały nie funkcjonowały, tartak ten był głównym miejscowym odbiorcą drewna, a w 1855 r. został nawet wykupiony przez państwo. Po modernizacji kanałów mazurskich zaczęły powstawać kolejne zakłady w Rucianem, Piszu, Giżycku, Nidzie, Rynie, Mikołajkach, Węgorzewie i Ogonkach. Wszystkie były zlokalizowane tak, by można było zaopatrwać je w drewno drogą wodną. Produkowana w nich tarcica początkowo wysyłana była w przeważąjącej cześci także drogą wodną. Na wodach jeziornych i kanałach tratwy z pni drzewnych mogły płynąć tylko dzięki sile mięśni wiosłujących flisaków lub też w sprzyjących warunkach dzięki sile wiatru przy wykorzystaniu prowizorycznego żagla lub z pomocą łodzi żaglowej jako holownika. W latach 80. XIX w. giżyccy przedsiębiorcy bracia Lehmannowie, właściciele tartaku w Rucianem, jako pierwsi zaczęli wykorzystywać do holowania drewna wspomniany wcześniej parowiec "Guszianka". W końcu lat 90. pojawiły się na Wielkich Jeziorach Mazurskich pierwsze holowniki z prawdziwego zdarzenia o napędzie parowym, w późniejszych latach także motorowym. Na podstawie dostępnych źródeł wiadomo, jakie nazwy nosiły niektóre z nich (w nawiasie daty wejścia do eksploatacji na WJM): bocznokołowe parowce “Franz” (1900) i “Ilse” (1914), parowce “Roland” (do 1920 r. pod nazwą “Ottilie”, od 1934 r. motorowiec), "Adler" (1920) i "Tilly" (1928), motorowce “Komet” (1914) i “Alice” (1920).

Taka ciekawostka:
https://gizycko.fotopolska.eu/1277,artykul.html

Powyższy fragment ma szansę nas pogodzić

Powyższy fragment ma szansę nas pogodzić

Nawet się nie spieramy kto ma rację

Przyznaj że jednak zagadka została rozwiązana.

Ani z jednej, ani z drugiej strony, nie było potrzeby śluzowania pni. Dopływały do tartaku, gdzie swoją podróż kończyły

powstała konieczność zastąpienia go tartakiem bardziej zaawansowanym, który to wybudowano w Rucianem. Wówczas powstała zapewne śluza w Guziance, która umożliwiła spławianie drewna pozyskiwanego w północnej części Puszczy Piskiej.

Czyli, że pnie spławiano w górę (z Bełdan na Nidzkie)?

Kanał przepływowy o długości ok. 150 m umożliwia przepływ wody z Jeziora Guzianka Mała do Jeziora Bełdany niezależnie od istniejącej nieopodal śluzy Guzianka. Na kanale po zachodniej stronie mostu wybudowanego na drodze z Rucianego do Wejsun znajduje się niewielki jaz regulujący poziom wody w Jeziorze Guzianka Mała wyższy o ok. 2,2 m niż w Jeziorze Bełdany. Kanał powstał w związku z budową młyna wodnego służącego do napędu traków tartaku położonego po zachodniej stronie drogi. Tartak ten istniał już przynajmniej w latch 20. XIX w. W drugiej połowie XIX w. po zainstalowaniu w tartaku maszyny parowej młyn przestał istnieć, pozostało tylko spiętrzenie wodne.

ChybaŻe... śluza to pozostałość po tartaku.

Ruciane powstało jako wieś przy leśniczówce[3]. Jeszcze pod koniec XIX wieku Ruciane było małą kolonią leśną wsi Guzianka[4]. Wzrost znaczenia miejscowości (ówcześnie w Prusach Wschodnich) był związany z wybudowaniem tu tartaku, smolarni i suszarni nasion leśnych, oraz doprowadzeniem w latach 1883–1898 kolei, a także rozwojem szlaku wodnego związany z budową śluzy w Guziance i otwarciem przystani żeglugowej. W krótkim czasie powstało tu jedno z popularniejszych letnisk Prus Wschodnich.

Myślę, że raczej tak...

Na zdjęciu z linku Wojtka widoczne całe tratwy w trakcie spławiania z góry na dół - na Bełdany.
Stamtąd wyławiano je do tartaku, albo płynęły gdzieś dalej.

Coś mi kołacze po głowie, że kiedy dawniej bywałem na Mazurach to podczas moich pierwszych tam pobytów po prześluzowaniu się na śluzie Guzianka płynąc po drodze do Rucianego mijało się spore obszary na których pływały pnie drzew. Nie wiem jak jest teraz i kiedy się to skończyło.

Na zdjęciu z linku Wojtka widoczne całe tratwy w trakcie spławiania z góry na dół - na Bełdany.

Drewno wygląda na okorowane a więc po obróbce tartacznej...

Drewno samo się okorowywało, mocząc w wodzie nawet kilka miesięcy, zanim powiązano je w tratwy i odholowano do tartaku.

Również zakładam, że chodzi o ilość wody zasilającej daną śluzę. Przy Guziance i w przypadku dużej rotacji statków wody by brakło na Nidzkim do śluzowania jednostek przy większej objętości koryta śluzy gdy ściany koryta były by pionowe.

taka_jedna napisał(a):
damit napisał(a):
Drewno wygląda na okorowane a więc po obróbce tartacznej...


Drewno samo się okorowywało, mocząc w wodzie nawet kilka miesięcy, zanim powiązano je w tratwy i odholowano do tartaku.

Drewno odmoczone łatwiej się koruje, ale bardzo wątpię aby odkorowało się samo. No i zbyt długo moczone drewno tonie.

Lekki OT, ale zapytam tutaj:
czy ktoś z Was wie jaki sens ma budowanie śluzy w kształcie litery 'V' - jak stara Guzianka? Pytałem śluzowych, znajomych żeglarzy i nikt nie umiał odpowiedzieć...

Czy mi się wydaje