_________________
W hamaku na huśtawce

Podobno... Masz wielkie szanse, bo Internet zapisal, co widac wyzej.
Catz Chronologicznie

_________________
W hamaku na huśtawce

A owszem, dodałem byłem zdanie: Aliści, wygrzewający w saunie, jakoś nadal wole Pratchetta i Clarka, w temacie zabawniej fiction. Izwinitie pażałusta.
A to nie dla Ciebie, tylko tak dla ubarwienia. A może i wyjasnienia.
A Ciebie nawet nie znam.
Więc i nie myśl se, żes taki ważny; a i lepiej uważajta, bo-ć jeszcze żyłka pęknie, co nie daj Boże ...

Minute po mojej replice. Chronologia zapisana, sprawdzalna. To nie pierwszy raz z twojej strony, przypomniec? Kiedys wzbudzilo to spore zainteresowanie z testami wlacznie.
Catz

_________________
W hamaku na huśtawce

Odnotowałem; a w istocie miło mi że Cię ma skromna osoba tak bardzo interesuje...

Absolutnie i doskonale mnie nie interesujesz.
Inni tez odnotowali twoje wyczyny i teksty.
Catz

_________________
W hamaku na huśtawce

A bo, wicie-rozumicie, Panocku: ja tu trolluję.
Takie to casy. Nastali se. I obycaje takoje.
O, tempora.

Trolluj lepiej.

_________________
W hamaku na huśtawce

Znam swe limity, i ograniczenia.
Ciebie nie przeskoczę, Miszczu...

W podskakiwaniu jestes calkiem dobry. W rozmywaniu tematu tez.

_________________
W hamaku na huśtawce

Dla porównania.
Henryk Sienkiewicz mowa wygłoszona w Sztokholmie podczas ceremonii:

" Ci, którzy mają prawo ubiegać się o nagrodę ustanowioną przez szlachetnego filantropa, nie należą do ludzi jednego szczepu i nie są mieszkańcami jednego kraju. Wszystkie narody świata idą w zawody o tę nagrodę w osobach swoich poetów i pisarzów. Dlatego też wysoki areopag, który tę nagrodę przyznaje, i dostojny monarcha, który ją wręcza, wieńczą nie tylko poetę, ale zarazem i naród, którego synem jest ów poeta.

Stwierdzają oni tym samym, ze ów naród wybitny bierze udział w pracy powszechnej, że praca jego jest płodna, a życie potrzebne dla dobra ludzkości.

Jednakże zaszczyt ten, cenny dla nas wszystkich, o ileż jeszcze cenniejszym być musi dla syna Polski!... Głoszono ją umarłą, a oto jeden z tysiącznych dowodów, że ona żyje!... Głoszono ją niezdolną do myślenia i pracy, a oto dowód, że działa!... Głoszono ją podbitą, a oto nowy dowód, że umie zwyciężać! Komuż nie przyjdą na myśl słowa Galileusza: „E pur si muove!...”, skoro uznana jest wobec całego świata potęga jej pracy, a jedno z jej dzieł uwieńczone.

Więc za to uwieńczenie – nie mojej osoby, albowiem gleba polska jest żyzna i nie brak pisarzów, którzy mnie przewyższają – ale za to uwieńczenie polskiej pracy i polskiej siły twórczej wam, panowie członkowie Akademii, którzy jesteście najwyższym wyrazem myśli i uczuć waszego szlachetnego narodu, składam jako Polak najszczersze i najgorętsze dzięki."

Mowa wygłoszona była po francusku.

Pozdrawiam Krzysztof

_________________
Pozdrawiam Krzysztof
Tango 780S, przedtem MAK 747 GT przez 20 lat, a jeszcze wcześniej BEZ-4.

Jakby co, to kolejny intelektualista inaczej, tym razem jest to redaktor Łukasz Warzecha, szczyci się tym, że nie czytał i nie przeczyta, żadnej z książek Tokarczuk:



Kiedyś, dla kogoś zajmującego się zawodowo słowem i kształtowaniem opinii publicznej, nie byłby to powód do chwały... a chociażby obowiązek! (A niby nazwisk parę, niewiele jednak, zna!)

***
Kiedyś, w tym wątku, była dygresja o krajobrazie kulturowym i jego ochronie.
W Belgii (Limburg) wygląda to tak:
Frosty Morning light by Johan Neven, on Flickr

A u nas tak:
75810008x by Robert Hoffman, on Flickr

***
W cytacie z mowy Noblistki zauważyłem coś o tym, że literatura jest jak tkanina, którą przędziemy... Dla mnie to nieco zawiła metafora, bo tkaninę się tka, snując wątek na osnowie, a przędzie się nici, które mogą stanowić, zależnie od tkaniny, jej wątek, bądź osnowę ...

Ale ja nie umiem ani prząść, ani tkać, ani, tym bardziej, pisać.

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

Fotki nieco rozjaśniają problem. Niemniej, brak mi w nich ważnego dla nagrody noblowskiej elementu.
Albowiem krajobraz kulturowy, to taki na którym pasą się krowy.
Święte.
v

Zdecydowanie w formie jesteś dzisiaj

Cóż. To tylko flashback aktualnie czytanego.
Bezlitośnie okradzionego przez Tokarczuk -Michela Houellebecqa.
v

Wiesz Robercie, w Niemczech pewnie też gdzieś znajdzie się zaniedbane wierzby. A w Polsce jest mnóstwo takich bardziej fotogenicznych - nieturpistycznych szpalerów.

_________________
Pozdrawiam,
Smoczyca

Nie szukam ich, tych turpistycznych, one mnie prześladują - mam tu, w swojej okolicy, większość takich:



Vaginalu! Krów nie uświadczysz, najbliższą znalazł ktoś, szukając do filmu, w okolicach Czosnowa, czyli z 10 km od nas.

***
Ale z tym przędzeniem tkanin, to Noblistka pojechała, że hej!

_________________
Robert Hoffman
***
https://stareaparatyimojefotografowanie.blogspot.com/

To się rozumie samo przez się. Daleko do Sztokholmu, a doić trzeba umieć.
v

Nie należy brać tego dosłownie, z pewnością przeglądał co napisała, a czytelnikom wyrobionym i dysponującym odpowiednim warsztatem nie sprawia trudnosci wyrobienia sobie zdania, bez przebijania się przez tekst od dechy do dechy. Zna też dość liczne wypowiedzi Tokarczuk z jej spotkań autorskich itp.
Słowa Warzechy, zresztą publicysty którego stać na własne zdanie, co nie jest częste wsród dziennikarzy, nie są oceną sciśle literacką, a pewnego rodzaju ogólnym podsumowaniem osoby i twórczości Tokarczuk. O charakterystyce tej twórczości już pisałem, więc nie będę się powtarzał - ot, jeszcze jeden głos w strumieniu propagującym modne, że tak eufemistycznie się wyrażę, obecnie treści. I za te treści, za burzenie dotychczasowej, a podawanie i utrwalanie nowej wizji świata, nie za walory literackie, dziś się nagradza. Konkludując - skoro to jest wiadome, a do takich ktorzy potrafią to dostrzec są kierowane slowa Warzechy, czytanie bądź nie czytanie Tokarczuk oznacza jednocześnie opowiedzenie się za określonym porządkiem świata. I Warzecha się opowiada.

_________________
Pozdrawiam
Alterus

Książki jedno,wypowiedzi drugie,można się opowiadać za określonym porządkiem świata, nie zgadzać się z nim a czerpać przyjemność z czytania literatury.
Świat to ni Twitter ani facebook

_________________
pozdrowienia piotr

Taaaa. To już teraz wiadomo dlaczego ponad 60% Polaków nie przeczytało przez rok żadnej ksiàżki. Właśnie oglàdam tego Warzeche, który mòwi, że poznał ksiàżki noblistki z omòwień, ale sié wypowiada na temat jej twòrczości. Nie zamierza też przeczytać żadnej z Jej ksiàżek bo woli czytać co innego. Czemu jednak przyjał zaproszeenie do programu o temacie zwiàzanym z Panià Olgà Tokarczuk?
Takie nastały nam "elyty" intelektualne.

Sent from my E6853 using Tapatalk

_________________
"nigdy nie polemizuj z idiotą, najpierw sprowadzi Cię do swojego poziomu a potem pokona doświadczeniem" M Twain

Dajcie spokój z tym Warzechą

_________________
pozdrowienia piotr

Pewnie, są tacy co z wypiekami na twarzy czytają Mein kampf, ale chyba nie dziwiłbyś się, gdyby ktoś takiej lektury nie polecał..?
Przykład to ostry, ale gdyby Hitler zwyciężył, kto wie czy nie znalazłby się wśród laureatów.
Jeśli autor opowiada o swojej książce, niezupełnie można to określić jako "drugie". Jakby z definicji, to istotna wiedza o książce, fabule, intencjach i tak dalej. Według mnie jest to dostatecznie dużo, aby wyrobić sobie opinię, czy warto czytać opiniowany przez autora produkt, czy nie.

Naprawdę wiadomo? Co mają wspólnego ze sobą motywacje potencjalnych czytelników z dwóch odrębnych grup, z których jedna książek w ogóle nie czyta z drugą, która czyta?
Czy sądzisz, że do elity intelektualnej należą ludzie czytający co popadnie, bo nie mają umiejętności wyboru, czyli szybkiej oceny książki? Mnie się wydaje odwrotnie, że tacy raczej nie mają szans aby nawet do elity aspirować.
Ale że 60% nie czyta, zgadzam się z Tobą, to nie powód do entuzjazmu.

_________________
Pozdrawiam
Alterus

Ale, trzymając się zaszczyconej Noblem pozycji ("Bieguni"): niby jak sobie wyobrażasz "wyrobienie sobie zdania" w wyniku "przeglądania"?
Chyba kpisz?
To nie jest "Potop", czy "Pan Wołodyjowski", czy np. "Chłopi", gdzie masz mniej więcej równą narrację, z grubsza cały czas podobne nasycenie dialogami, bitwami, czy różnymi aspektami życia chłopa. Czy otworzysz na str. 50, 100, czy 150-tej.

Bieguni - to kompletnie poszatkowany tekst, jakby chaotyczny zbiór ścinków zapisków z wielu podróży. Jak tam się coś Tobie klei do sensu - to napisz...
Na dodatek jest tam bez liku wątków wszelakich, taki groch z kapustą.
No może w miarę często można się natknąć na zapiski wrażeń z licznych muzeów czy może wystaw prosektoryjnych. Chyba z 15 % książki. Po co to tam dodatkowo wetkane? Jakaś dewiacja autorki?
Nie ma toto żadnego spisu treści, że tak to określę, w zasadzie nie dziwota, bo niby jak by to miało wyglądać?
Jest tylko na końcu książki podane intinerarium, gdzie masz wymienione muzea (czy jak to tam nazwać), gdzie autorka mogła się naoglądać tych różnych preparatów zwłok. Plastyfikacji itp. No piękne.
Masz np. Wiedeń ( Pathologisch- anatomisches Bundesmuseum , Spital gasse 2)
„Cesarz Franciszek Józef II stworzył w Wiedniu taką kolekcję. W swoim gabinecie osobliwości postanowił zebrać wszystko, co osobliwe, każdy przejaw aberracji świata, każde zapomnienie się materii. Jego następca cesarz Franciszek I nie wahał się wypchać po śmierci czarnoskórego dworzanina, niejakiego Angela Solimana. Teraz jego mumię, odzianą tylko w przepaskę z trawy, mogli oglądać goście monarchy.” (str. 159)

Potem opis z innego muzeum: ”zliczyłem mięśnie, ścięgna, nerwy i naczynia krwionośne. Używałem do tego własnych oczu, ale wspierałem się także bystrzejszym wzrokiem mikroskopu”… itd. to akurat gość, który o ile zrozumiałem, analizował własną amputowaną kończynę, (str. 239)
No i następny, nie wiem po co wsadzony do tego grochu z kapustą opis (dotyczy Chopina):
„Po cichu, bez hałasu spełniono kolejne żądanie Fryderyka. Drugiego dnia po śmierci polecony przez hrabinę Potocką medyk kazał rozebrać ciało do połowy, a potem, rozłożywszy wokół nagiej klatki piersiowej naręcze prześcieradeł, sprawnym ruchem otworzył ją ostrym skalpelem. Ludwice, która przy tym była, wydało się, że ciało drgnęło, a nawet jakby westchnęło. Później, gdy prześcieradła zabarwiły się prawie czarnymi skrzepami, odwróciła twarz do ściany. Medyk opłukał serce w miednicy i Ludwika była zdziwiona, że jest tak duże, bezkształtne i pozbawione koloru. Itd. itp. …” ( str. 353)

A potem , gdzie indziej: „Następny okaz składał się z mózgu i nerwów obwodowych, starannie rozłożonych na białej płaszczyźnie. Można było wziąć ten czerwony rysunek na białym tle za mapę metra” itd. Takie to są wrażenia naszej noblistki. (str. 447).

Str. 452 – spis tych wszystkich „muzeów” z adresami – jak by się kto wybierał i chciał być biegunem. Książka wydana w 2019 w Wydawnictwie Literackim.
…………………..

Obejrzałem kilka godzin spotkań z Noblistką. No w końcu Nobel. Masz jakieś konkretne spójne wrażenie, na sam koniec – co konkretnie ta kobieta chce przekazać?
Oglądałem, oglądałem, no bo noblesse oblige i nie mam zamiaru oceniać noblistki metodą na Warzechę. Myślałem, że na koniec jakieś wrażenie, jakąś myśl wyniosę. Zero.
Jakie Ty masz wnioski z tych „dość licznych wypowiedzi”?
Taki sam groch z kapustą, jak w mowie noblowskiej sprzed kilku dni. a to efekt motyla, a to ocieplenie, a to Kolumb, a to inne nagłe odkrycia w stylu wczesnej nastolatki...
Był tam jakiś leitmotiv? Twoim zdaniem?
Przytoczyłem przemowę Sienkiewicza. Z sensem, na konkretny temat. No i przede wszystkim krótko. A nasza misis - jak kazanie nawiedzonego księdza po dużym głębszym..
………………………..
Tak jak Księgi Jakubowe można polecić komuś, kto się interesuje np. historią Polski, historią różnych dróg asymilacji Żydów w Polsce itp. zagadnieniami ( abstrahuję od dyskusji typu dr Kurek, czy tam „sama prawda”, czy nie), tak „Bieguni” są naprawdę dla wytrwałych.
Jak już tu pisałem kiedyś, przeczytałem je (metodą na Warzechę) kilkanaście lat temu. Porządnie się nie dało. Poszła w ludzi. Teraz kupiłem znowu, przeczytałem dokładnie, przez chyba miesiąc nie pisałem o „Biegunach”, bo byłem w szoku, że za to może być Nobel.
No nic, może trochę jeszcze pożyję i spróbuję za kolejne 10 lat… Tempora mutantur, et nos …
A w ogóle, to nie widzę tutaj żadnych konkretnych, każdy po swojemu, każdy przecież widzi co innego – recenzji książek noblistki. Rękoma żeglarzy.

Ja - jak na razie wyrywkowo, zrecenzowałem dwie.

Pozdrawiam Krzysztof

_________________
Pozdrawiam Krzysztof
Tango 780S, przedtem MAK 747 GT przez 20 lat, a jeszcze wcześniej BEZ-4.

Ocenianie takiej literatury na podstawie omowien to mniej więcej jak ocenianie muzyki Pink Floyd czy Jacka White na postawie omowien na twiterku.No proszę o trochę powagi.
Nie wiem co się dzieje ale chyba coś niedobrego w dobie Internetu

_________________
pozdrowienia piotr

I to obiektywnie i fachowo!
Catz

_________________
W hamaku na huśtawce

Prawiek ponoć niezły. Sięgnę może w styczniu.
v

Dzięki za tip.
Nie wiem, jak jest w rzeczywistości, ale w księgarni sprzedawczyni powiedziała, że nie ma się co spieszyć (z zakupem), bo "nie schodzą jakoś szczególnie".

Więc odpuściłem i kupiłem kolejne numery "Tatry" i "Ptaki Polski".
Lektura, przy której można odpocząć. No i czegoś się dowiedzieć.

Pozdrawiam Krzysztof

_________________
Pozdrawiam Krzysztof
Tango 780S, przedtem MAK 747 GT przez 20 lat, a jeszcze wcześniej BEZ-4.

Jesteś debilem albo pisowcem - takie są moje wrażenia.

_________________
Pozdrawiam,
Marek Grzywa

Bez przegięć. W grę wchodzi wyłącznie biblioteka osiedlowa.
v