Kurcze, wniosek z powyższych postów jest taki, że bezprzewodowa łączność analogowa to jednak temat dla starych pierdzieli

Smutne, po zajmuje się ogólnie łącznością więcej niż pół mojego życia i pewnie też takim pierdzielem jestem w oczach mlodszych kolegów.

Sorry za OT.

Zapewnia to większą niezawodność DSC i, niestety, trzeba to tak nazwać – idiotoodporność – co jest bardzo ważne w (profesjonalnej) łączności morskiej.

DSC co do zasady nie jest używane przez "niedzielnych żeglarzy", osoby, które nie mają pojęcia o łączności morskiej lub które nie mają uprawnień radiooperatora (gdyż na morzu i takie z radia korzystają...), a kanał 16, cóż, niestety – jak najbardziej

Jako wyjątek można uznać wzywanie pomocy przez długie przyciśnięcie przycisku "DISTRESS" lub analogicznego

Wniosek jest zupełnie inny... ale ponieważ 90% napisali ignorowani przeze mnie, to na tym zakończę.

Ale z wypiekami na twarzy czytać będziesz dalej, pytanie tylko ile zrozumiesz.

Ale o jakie podstawy tobie chodzi?

I tak i nie.
Śp. kpt. Tadeusz Rochon był mężem siostry mojej Mamy. A jednocześnie, sprzed wojny, był kolegą licealnym mojego Ojca. Też rocznik 1921.
Był synem sławnego właściciela apteki "Pod Niedźwiedziem" w Bydgoszczy.
Poczytaj sobie, póki można:
https://pomorska.pl/zapomniany-aptekarz ... ar/7064903
habent sua fata apteki:
https://bydgoszcz.wyborcza.pl/bydgoszcz ... enicy.html

Wszystkie dane o tej rodzinie są na "n". Nie na "ń".

Tyle, że w czasie okupacji różne nazwiska ludzie mieli, niektóre "lekko inne". Jak to mówiono. I tak chyba też było z kpt Tadeuszem Rochonem. Niestety mało mnie obchodziły w tamtych czasach czyjeś perypetie wojenne. Nikt się zresztą specjalnie nie chwalił.

Był jednym z pierwszych kapitanów po wojnie.
W 1968 roku, po powrocie z dwu tygodniowego rejsu na „Janie z Kolna” , w trakcie moich imienin w Sopotach, zostałem zapoznany z dwoma informacjami. Jawną i tajną. 1. Dostałem się na studia. 2. Rodzina Rochonów chce emigrować, na papierach żydowskich ( ojciec kpt. Tadeusza, Ignacy był Żydem, zamordowali go Niemcy w Bydgoszczy w pierwszych miesiącach wojny). Miałem 17 lat, o wydarzeniach marcowych niewiele wiedziałem, nie miałem zresztą na takie głupoty czasu (matura, egzaminy wstępne, bale itp., no i rejs). No ale wiadomość dowiozłem do Poznania do Rodziców.
Koniec końców emigrowali w 1971 roku, jechałem – jako wysłannik rodziny – z nimi aż do Świnoujścia. Ciężkie przeżycie, traciłem, wydawało się że na zawsze, wujostwo i kuzynów. Piszę o tym wszystkim dlatego, że sprzedali co mogli, w tym dom i kupili m.in. jacht „Raireva” jako mienie przesiedleńcze. Ponieważ miałem nim najpierw płynąć z kpt. Jacewiczem do Kopenhagi, a potem pisałem na maszynie te wszystkie wyposażenia i dokumenty (jacht w końcu popłynął jako cargo na statku), więc faktycznie było tak, że część dokumentów była na Rochoń. Dlaczego, miałem nie pytać. To samo widziałem gdzieś, kiedyś w urzędowych rejestrach jachtów.
Wuj pływał na Rairevie po tamtych wodach, a od 1976 był w RPA jako chemik w kopalniach i laboratoriach. Był farmaceutą i chemikiem – w Polsce pracował w Morskim Instytucie Rybackim. W RPA kupił jacht (w Durbanie), ale miałem wrażenie, że głównie go usiłował wyposażyć na wymarzony rejs dookoła świata, a nie za dużo nim pływał. Nawet po przejściu na emeryturę. Pamiętam, że pływał więcej z kpt. Mączką (Seszele itp. okolice) i z innymi załogami, jak tam się pokazały.
Na ile pamiętam, to w RPA wujostwo wszystkie dokumenty mieli na „Rochon”. No ale to już mogło wynikać z chęci „naturalizacji pisowni”.
To by było tyle o „ń”.